Nú er ég gróflega hissa

Jahérna, nú er ég hissa, eiginlega bæði þver- og langskuðarmát og yfir mig gáttaður. Og ég sem hélt hann Björgólfur okkar hérna Thor ætti ekki neitt, að minnsta kosti ekki hér á landi, eftir tiltektir hans eftir einkavæðingu Landsbankans fyrir Hrun. Ég hélt meira að segja að hann ætti hvergi heima lengur, veslingurinn svorni, ætti hvergi höfði sínu að halla, nema þá í rennusteininum með gamla götótta spariskó undir höfðinu. Hann var svo umkomulaus í sjónvarpsþættinum, sem þeir sýndu í sjónvarpinu eftir að öllu var lokið; hann og vinur hans, Ásgeir Friðjónsson minnir mig hann heiti og er víst jafnaðarmaður, héldu þá til í yfirgefnu verbúðarherbergi, eftir myndinni að dæma, á einhverjum ótilgreindum stað þar sem búið var að stela öllum kvótanum frá heimamönnum. Í sama þætti var líka Jón Ásgeir, eldhress að vanda; kom siglandi til fundar við sjónvarpsmenn á árabát, flissandi eins og gelgjuskvetta.

En nú er sem sé komið í ljós að Björgólfur Thor á hús, að vísu ellihruman timburhjall, sem slagar, að mér sýnist, að fermetrafjölda uppí Höll sumarlandsins, sem brann í Sviðinsvík um árið. Þessi eign Björgólf litla, þó hrörleg sé, tryggir að hann á þak yfir höfuðið á sér og þarf þar af leiðandi ekki að sofa á gangstéttum og í vegköntum. Það fer eitt og annað betur i henni veröld en maður heldur. Og fyrst Björgólfur Thor á hús þá vantar honum banka og eftir því sem ég best veit þá er Landsbankinn á lausu. Það væri áreiðanlega þjóðráð að Sjálfstæðisflokkurinn léti Björgólf Thor hafa Landsbankann, því bæði er hann vanur bankarekstri og hrunadansi.

Hóflegri breytingar en ætlað var