Dónalegur munnsöfnuður og guðlast af verstu tegund

Hvurskonar andskotans vanþakklæti er í þessum framsóknarmaurum þarna fyrir norðan? Hafa þeir ekki enn áttað sig á að það var engin minni persóna en Drottinn Alsherjar sem skaffaði Norðlendingum, fyrir milligöngu gömlu Framsóknarmaddömunnar, þennan afbragðsþingmann, flokksformann og fyrrverandi ráðherra sem Sigmundur Dávíð er? Ég er ansi hræddur um að þessi Jóhannes Gunnar sé aungin framsóknarmaður og hafi aldrei verið. Hafi hann í einhvern tíma starfað í nafni Framsóknar á Akureyri hefir hann verið það sem kallað er vargur í véum og þarmeð ómarktækur þegar framsóknarfjósafræði er til umfjöllunar.

Nú segir blessað ,,orðið á götunni" að ef Sigmundur Dávíð hefði tapað í dag væri hann nú þegar kominn í efsta sæti hjá Íslensku þjóðfylkingunni í Suðurkjördæmi. Alltaf má fá annað skip og svo framvegis. Og björgunarflekinn var klár ef útaf bæri. Svo ber þessi náungi, Jóhannes Gunnar, uppá Sigmund að hann tengist einhverju Tortóla-dæmi! Hvurn fjandann sjálfann á svona talsmáti að fyrirstilla? Væri ekki nær að maðurinn skriði öfugur inní músarholuna í staðinn fyrir að fara um með blammeríngar og meinyrði um fræknasta núlifandi son Framsóknarmaddömunnar?

Sem betur fer stóðust þeir fyrir norðan land prófraunina í dag og sýndu svo um munar úr hvurju heilasellurnar í þeim eru gerðar - og kusu ástkæran son Maddömunnar til eilífs lífs í hymmnaríki Framsóknarfjóshlöðuloftsins, - eða alla vega fram að næstu helgi. Svo þegar þeir vóru búnir að afhelga prestssoninn í dag og fleyja honum í hina pólitísku mógröf með tilheyrandi buslubænum, bölvi og ragni, þá skreið fram úr kör sinni sjálf Framsóknarmaddaman, nálega blind, elliær, skræk og skítug, og aðlaði Sigmund okkar Dávíð og heitir hann nú fullu nafni í gerðarbókum Framsóknarfjóssins Sygmoundur Wintris Kögunar von Panama. Nafnið er að vísu langt, en á móti kemur að það er þjált í munni og frábærlega gott að muna það. Og Kolbeinn Kolbeinsson er þegar dansa, ber neðan nafla, á heimili sínu og Máría Borgargagn er búin að drífa sig úr að neðanverðu líka, sem er aðdáunarvert af liðlega sextugri kvennsnipt með ýmisleg frægðartiltæki af misjöfnu tagi á afrekaskránni. 

„Meira en ég get sætt mig við“