Hvur er munurinn á Brýgýtu og Sigmundi Dávíð? Eða Swandeesý og Illuga?

Ætli það þyki orðið fínt í efri-millistéttarkreðsunum og hjá yflirstéttarkonunum, að troða sér með ofbeldi inní viðtöl í sjónvarpi og öðrum fjölmiðlum? Að minnsta kosti var Brýgýta okkar Píratíus orðin svo íll vegna tveggja mánaða áhugaleysis fjölmiðla á henni að hún beitti troðningsleiðinni til að sjónvarpsáhorfendur fengju að sjá ásjónu hennar á skjánum. Þá fullyrðir Brýgýta, það sé fult af flottum konum, sem fjölmiðlar geti talað við um allan fjandann. Hitt er annað, að það sem Brýgýtu þykir flott kona og skemmtileg er í augum næsta manns ekki flott kona, hörmungarblábjáni og leiðindahró. Þess utan hefur fjölmiðlafólk nú aðallega áhuga á þvæla hvert við annað á öldum ljósvakans.

Svo má til sanns vegar færa, að Brýgýta, kerlingarkjökrið, sé orðin mönnum, já og líka konum, fremur hvimleitt sjónvarpsefni og þyki fögnuður af hverjum fréttatíma þar sem ekki heyrist á hana minnst. Og Brýgýta er ekki ein efri-millistéttar- og yfirstéttarkvenna sem orðnar eru lýðum leiðar fyrir meira og minna innantómt gjamm og gaspur. Langflestar konur og langflestir karlar af fyrrnefndum stéttum hljóma í eyrum almúgans eins og sjálf þjóðarógæfan holdi klædd. Hver er til dæmis munurinn á Brýgýtu og Sigmundi Dávíð þegar Kögun, Toyota og Tortóla sleppir? Eða á Hönnu Birnu og Swandeesý Sendiherrans annarsvegar og Gunnari Braga og Illuga Gunn hinsvegar? Eflaust vefst fyrir allmörgum að svara þessum tveimur spurningum, en einhverjir munu sjá, þegar þeir fara að hugsa málið, að þarna sé að ferðinni afbrigði af ,,nýju fötum keisarans", sem sé: að munurinn á þessum persónum sé hverfandi lítill, ef hann er þá nokkur.

Og eitt eiga þessar efrimillistéttar- og yfirstéttarfraukur allar sameiginlegt, en það er að neita tilvist verkalýðsstéttarinnar og láta sem hún sé ekki til. Aldrei heyrist kvak eða prump í þessum kvinnum um verkakonur eða verkakarla, sem bendir eindregið til þess að þær fyrirlíti verkalýðsstéttina eins og hún leggur sig og forðast þar af leiðandi að óhreinnka ekki á sér tunguna, hvíttuðu tönnurnar og margmálaðarvarirnar með því að nefna saltfiskkerlingar á nafn eða aðra lágstéttalúsera.  

Tróð sér inn í viðtal hjá Stöð 2