Skaðmenntaðir prófgráðumenn í klámheimspeki

Í heimspekilegu erindi frú Ingveldar talaði hún um fólk sem kemur skaðmenntað útúr framhaldsnámi og ábyrgð lærimeistara að útskrifa slíka gemlinga. Tók hún sem dæmi svokallaða heimspekinga, hagfræðinga og stjórnmálafræðinga. Einnig tiltók frú Ingveldur það sem nefnt hefur verið kynjafræði, sem glæsilegt dæmi um skaðmenntun, og hvernig fólk með háskólagráður getur með heimskulegum heilaþvotti farið að hljóma eins og grunnhyggin og rangt upplýst eðjót. Þá nefndi hún, að Siðmennt væri dæmigert félag þar sem skaðmenntaðir og aulasnobbaðir prófgráðufáráðlingar fá útrás fyrir sjálfsánægju sina, sjálfsréttlætingu og grillur.

Um miðvik fyrirlestrar síns fjallaði frú Ingveldur um glæpsamlegt eðli þess að sólunda samskotafé skattaþegnanna í að gera ístöðulaust fólk hálf- og alvitlaust með því að kenna því skaðlega vitleysu á háskólastigi og telja því trú um, að endaleysan sem það fékk prófgráðu útá sé fyrsta flokks vísindi. Og niðurstaða frú Ingveldar lá ljós fyrir: Þeir sem standa fyrir skaðmenntun ættu fortakslaust að vera dæmdir til lífstíðar í fangelsi, en fórnarlömb þeirra, þeir skaðmenntuðu, sendir í meðferð þar sem snúið væri ofanaf vitleyunni í þeim og þeim gjört kleyft að verða nýtilegir og venjulegir þjóðfélagsþegnar.

Að lokum sagði frú Ingveldur áheyrendum sínum nokkrar nöturlegar klámsögur í dæmisögustíl og bað hvurn fyrir sig að leggja útaf þeim að eigin vild og telja síðan sjálfum sér trú um að nú sé hann orðinn sérfræðingur og prófgráðumaður í klámsögum og klámsöguheimspeki.

 

Hvað mega kennarar segja?