Aftur á móti var önnur keppni í fegurð háð hér um sveitir á árum áður

Vart er hægt að hugsa sér meiri móðgun að hálfu útlendings við Ísland og íslenska þjóð en að segja það fullum fetum, að fegurðardrottning okkar sé fituhlussa. Um leið og orðið var sagt sáu aðrir útlendingar drottninguna okkar fyrir sér sem eina digra og hvapkennda jússu, með öðrum orðum: gljásveitta hlandsprengju, illa lyktandi í handarkrikum og öðrum krígum, og brjóstin hangandi niðurfyrir nafla, ef ekki lengra. Verst er þó að geta ekki komið lögum yfir þennan mannorðsdrepand eigenda Miss Grand International, sem vó svo freklega að stolti voru og Íslandi yfirleitt. Á landi voru hefir margur fengið á kjaftinn fyrir minna.

Þegar frú Ingveldur fékk fregnina af hinni grófu aðdróttun í garð dorttningarinnar og Íslands varð henni fyrst fyrir að rifja upp þegar hún sjálf, frú Ingveldur, keppti á sínum tíma í fegurðarsamkeppni og varð Drottnig með stórum staf. Það kvöld varð frú Ingveldur fjarska glöð og gerði trix og kúnstir með rassakinnunum framaní áhorfendur, sem brugðust við með flauti, gargi og lófaklappi. Það var dýrleg stund í lífi hinnar lostafullu meyjar, sem var ekki einusinni komin útúr gelgjunni. Og drengirnir þyrptust að henni og létu eins og hrútar um fengitímann. Þetta dásamlega kvöld kynntist frú Ingveldur líka vinkonu sinni, Máríu Borgargagni, sem starfaði við að mála fegurðardísirnar í framan áur en þær stigu á svið.

Aðeins eitt hefir þó valdir frú Ingveldi óslökkvandi angri síðan hún var kjörin Drottning. Þetta eina atriði er sem kaldur skuggi eða öllu heldur hnausþykkur þokumökkur yfir minningunni um keppnina atarna og hefir með hina keppnisstúlkurnar að gera. Þær vóru nefnilega allar svo andskoti ljótar, asnalegar í laginu, sumar fitukeppir, aðrar eins og skakkir hegrafuglar og enn aðrar eins og rollur sem fallið hafa ofan tírætt bjarg og niður í stórgrýtisurð. Það var sem sé enginn vandi fyrir meðalfrystihússkérlíngu að vinna fegurðarsamkeppni við svona aðstæður. Þegar frú Ingveldur hugsar í dag til baka, þá sér hún fyrir sér hinar fegurðarstúlkurnar fyrir sér sem röð af greppatrýnum, sem stillt hefir verið upp fyrir framan aftökusveit. Af þessum sökum hefir frú Ingveldur ævinlega verið haldin illum grun um að hún sjálf sé ekki svo fögur í raun og veru, að hún geti með góðu móti verið Drottning fegurðarinnar.

Fituummælin byggð á misskilningi