Leggjast gegn bráðabirgðalögum á Sigmund Dávíð

Nú liggur fyrir, að frú Ingveldur og Kolbeinn eiginmaður hennar Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður eru alfarið á móti því að sett verði bráðabirgðalög á Sigmun Dávíð Gunnlaugsson. Sæmdarhjónin segja, að ef slík lög verði sett á Sigmund, verði engin heimsmet sett á Íslandi meir, ferðamenn hætti að koma til landsins, makríllinn forða sér úr landhelginni og þorskurinn hææta að veiðast. Ummæli þessi féllu af vörum þeirra hjóna þegar þeim bárust tíðindi þess efnis frá stjórnarandstæðingum, að best væri að setja bráðabirgðalög á Sigmund Dávíð, öðrum tortólistum og panambúum til aðvörunnar.

Hitt vekur enga furðu, að margnefndur Sigmundur Dávíð vilji bráðabirgðalög til að óhófleg töf verði ekki á umhverfissóðaskap fyrir norðan land. Þeim nægir sem sé ekki þarna fyrir norðan að ferðamenn gangi örna sinn útum allar þorpagrundir á Þeistareykjum og Kröflu, heldur heimta þeir að þessir saurbæir verði með ofbeldi tengdir í snarhasti við umhverfissubbukapinn á Bakka; það hafa löngum verið bakkabræður þarna fyrir norðan, enda elska þeir öllu öðru meira hálf- og heilgeggjaða stjórnmálalarfa, einkum og sér í lagi ef þeir eru uppljómaðir af sjálfsupphafningu, sjálfsdýrkun, frekju og undirferli, það eru skohh klárir karlar í augum þeirra þarna fyrir norðan land.

Alla nýliðna helgi átti Kolbeinn, vinur okkar allra, í bölvuðum vandræðum með Óla Apakött, endemiskvikindið atarna. En Óli Apaköttu leitaði svo stíft ástarfars við frú Ingveldi, eiginkonu Koleins, að Kolbeini stóð alls ekki á sama. Þegar Kolbeinn hugðist stoppa Apaköttinn af með barsmíðum kom frú Ingveldur helvítis viðrininu til varnar og sló Kolbein niður. En verst þókti Kolbein samt, að vinir hans, Brynjar Vondalykt, Máría Borgargagn (sem einnig er framsóknarmaðaur), Indriði Handreður, Vindey Hross og Truggi Fokk snörust öll ödverð á móti honum og var á þeim að skilja, að þeim þætti sanngjarnt og eðlilegt að Óli Apaköttur hefði gögn öll og gæði af frú Ingveldi. Það þókti Kolbeini Kolbeinssyni mikil spilling og ljót, javfnvel enn ófrýnilegri en þegar blaðamannsruddarnir lögðu gildruna fyrir Sigmund Dávíð og gjörðu hann ærulausan. Það varð því endirinn á hjá Kolbeini, að skríða með nokkrar brennivínsflöskur með sér inní miðstöðvarkompuna, læsa að sér og drekka sig í öngvit.

Vill bráðabirgðalög