Velgjörðarkona mannkynsins gleður oss enn á ný

Ennþá heldur uppistandarinn Vigdís Hauksdóttir að skemmta landsmönnum með hlálegu fleipri og undarlega vel út færðu rugli. Nú vill þessi gáskafulla kvenpersóna höggva hausinn af Sigurði Inga framsóknarformanni og þá væntanlega endurreisa Sigmund Dávíð, sem þá veri hægt að segja um: ,,á öðrum degi upp reis hann eins og Þorgeirsboli." Það má vera, að einhverjir hafi orðið vondir útí Vigdísi fyrir að vera með opinbert spaug, svona daginn eftir kosningar, því alltaf eru einhverjir, sem annaðhvort hneykslast eða skilja ekki, ef fyrir augu þeirra og/eða eyru ber kátlegt skemmtiefni. Það leiðindafólk veit ekki né skilur, að sá sem kemur fólki til að hlægja er velgjörðarmaður mannkynsins.

Færri vita samt, að frú Ingveldur leiddi Bjarna Ben útá Bessastaði í morgun, löngu áður en fór að birta, og bankaði uppá bakdyramegin hjá forsetanum og skipaði honum með harðri hendi að veita Bjarna þegar í stað umboð til stjórnarmyndunar, enda væri hún sjálf þegar búin að útvega hækjur fyrir blessað Íhaldið, svo að ný ríkisstjórn gæti tekið til starfa á vinnutíma á mánudagsmorgun. Forsetinn brá hart við og skellti hurðinni umsvifalaust á trýnið á komufólki og hringdi á lögregluna og bað hana koma tafarlaust og skakka leikinn. Hinsvegar varð forsetinn dálítið hissa þegar hann heyrði lögregluna segja um leið og kom auga á hina óboðnu gesti: - Nú, svo það eru þau, eins og þetta væru góðkunningjar lögregluembættisins.

Á meðan frú Ingveldur brá sér af bæ aðkallandi erinda, sungu Brynjar Vondalykt, Kolbeinn Kolbeinsson, Máría Borgargagn og, takið eftir, Vigdís Hauks ljóðmælin um Ráðskonuna á Holtavörðuheiðinni, en Indriði Handreður lék undir með hrotum, endilangur undir stofuborðinu. Þessi söfnuður er enn í skýjunum yfir góðum horfum á vænlegu arðráni og gamlingja- og öryrkjapyntingum hin næstu misseri. En Vigdís Hauks er sannkallaður gleðigjafi, sem hefir einstakt lag á að veita notalegum hlátri inní hjörtu landa sinna. 

Kallar eftir afsögn formannsins