Úr spádómabók Kögunar

Nú er Hann útstrikaður og syndir Hans allar komnar niður á botn Framsóknarfjóshaugsins, sem þó er sagður botnlaus. Hér eftir mun Hann baða sig, undurhreinn og angandi, í morgundögg haustsins, og englar úr tuddabásnum í Framsóknarfjósinu lyfta Honum björtum og balsameruðum fyrir augu lýðsins. Draugar frá Panömu, Tortólu og Transilvaníu verða á brott frá Honum, en Kögun og Borgun munu þjóna Honum.

Nú er Hann útstrikaður og með nýja, tandurhreina samvisku, og vegfarendur munu kinka kolli til Hans með velþóknunarglampa í augunum. Allar völskunar orðnar tannlausar eins og gamla Framsóknarmaddaman og geta ekki gert honum mein meir. En Máría Borgargagn ætlar að væta strætið Honum til dýrðar; fyrir vikið verður hún með englum Maddömunnar í Paradís þá líkaminn burt sofnar og verður að moltu í Fjóshaugnum.

Nú er Hann útstrikaður og útskrifaður og útistandandi. Hann kemur til oss tifandi á skíðum, seðlabunktin falla að síðum og lánstraust vex með lýðum. Hann rekur út köttinn, sem komin er í ból bjarnar og fjóshaugar hymmnanna falla fyrir fætur Hans, en Hann mun ekki saka. Svo heyrir hann graðneytið baula og bölva og hnusa afturum sig; Hann er kominn heim og hin sæla Móðir skreiðist uppúr körinni og býður Hann vel kominn. Á eftir ætlar hann að vinna allar kosningarnar sem töpuðust áður en Hann fæddist.

Margar útstrikanir hjá Framsókn í NA