Stórsóknarfórn hugsjónalausa ráðherrastólssjúklingsins

Steingrímur J. Sigfússon hefir í áratugi komist upp með að leika vinstrimann, stundum voða róttækan en í annan tíma ósköp mikið á reiki og illan sjánlegur fyrir þokumekki. Þessi leikaraskapur karlsins er orðin full langdreginn og verður leiðinlegri með hverju árinu sem líður. Er nú svo komið, að labbakúturinn er farinn að fara ósegjanlega mikið í taugarnar á fólki, ekki síst raunverulegra vinstrisinna, sem þykir að á sannist óhóflegum slímusetum hans í stjórnmálaum, að þar lifi sá lengst er lýðum er leiðastur. Að framansögðu fer best á því að Steingrímur slökkvi á símanum sínum og læðupokist utan alfaraleiðar norðrí Þistilfjörð og strjúki þar kýrrassa og hrútspunga uns yfir lýkur.

Svo herma áreiðanlegar fréttir úr þingflokksherbergi VG, að settur formaður, að sumra mati gluggaskraut, Katrín nokkur Jakobsdóttir, sé fyrir nokkru síðan búin að fá sig fullsadda af Steingrími þessum og hans nánustu stórmennum og vilji ólm losna við þennan leiðindaloddara. Enda má með sanni segja, að fjarað hafi ört undan Steingrími á síðustu árum um leið og æ fleiri hafa komið auga á úlfseyrun uppúr sauðargærunni. Innan VG er meira að segja komin í gang gerjun hugmynda um að reka Steingrím, Sendiherrann og fleiri skúeskiparafífl úr flokknum áður en hann lyppast endanlega niður með tærnar uppí loft fyrir tilstuðlan fyrrnefndra skemmdraverkapaura. 

Vissulega eru hinar hálfkveðnu vísur og óráðnu ummæli úr herbúðum VG, þess efnis, að nú verði menn að endurskoða og slá af kröfum harðla skuggalegar og gefa tilefni til að ætla, að þar á bæ sé í undirbúningi fáheyrð stórsvikadagskrá, sem kynnt verður í fyllingu tímans sem sérlega dægileg stórsóknarfórn. Að sönnu er löngu ljóst öllu hugsandi fólki, að VG er fyrst og fremst hugsjónalaus ráðherrastólaflokkur. En ef þessi óhrjálegu samtök menntamanna selja sig Sjálfstæðisflokknum, sjálfu erkiíhaldinu, fyrir 5 aura eins og aðþrengd hafnarknæpumella, þá þýðir það endalok VG.

Þarf að endurskoða ansi margt