Jóhannes Ragnarsson

6.12.2016 | 18:10

Mjög löng þingseta

Í dag var til þess tekið á einni útvarpsstöðinni í umfjöllum um setningu Alþingis, að Stenngrímur Johohoð Sigfússon, eilífur augnaþjónn gömlu Framsóknarmaddömunnar og Samherjana, myndi stjórna fyrsta fundi þingsins þar eð hann ætti að baki lengsta þingsetu allra núlifandi Íslendinga, en kauðinn sá væri búinn að vera alþingismaður síðan 1783. Það segir sig sjálft, að maður með svo ógurlega reynslu af þingstörfum á ekki aðeins að vera forseti þingsins, heldur og með minnst fimm ráðherrastóla undir rassakinnum sínum leðurhúðuðum. Ennig þókti tíðindum sæta við þetta óviðjafnanlega tækifæri, að Stenngrímur gekk til forsetasóls við búrtík sinni og leiddu þeir hvor annan, Stenngrímur og bútíkin, með gullkeðju. Þetta var sem sagt ákaflega hátíðleg og hrífandi stund.

Hitt er aftur annað mál, að flestum er hulið yfir hvurjum fjandanum forseti Alþingis á að forsetast um þessar mundir. Hér situr ríkisstjórn í umboði síðasta þings em búið er að kjósa útaf borðinu, af þáverandi þingmönnum, sem sumir hverjir eru ekki þingmenn lengur heldur eitthvað annað. Sem betur fer þarf enginn að velkjast í vafa um að Stenngrímur finnur sér eitthvað til að svíkja meðan umboðslaus ríkisstjón rær fram í gráðið og nýkjörinn þingmannahópur minnir í ráðaleysi sínu á fátt annað en brúnhænsnahjörðina, sem Kastljósið sýndi okkur á dögunum. Ætli kallskrjóðurinn, með sína tvöhundruð þrjátíu og þriggja ára þingreynslu, geti til dæmis ekki dundað sér við að sækja aftur um aðild að ESB þó svo að hann og flokksmaskínan hans séu á móti ESB aðild?

Á meðan Stenngrímur var gjörður að þingforseta í dag, lá Kolbeinn Kolbeinsson flokksbróðir hans á meltunni og tuggði skro, sem hann hafði fundið í dánarbúi langalangafa síns. Kolbeinn hafði líka rekið augun í úrklippu úr Þjóðólfi í dánarbúinu þar sem sagt er frá því að Stenngrímur hafi, samkvæmt venju, riðið til þings með búrtíkum sínum blóðgrimmum og hefðu kotkarlar hvarvetna flúið úr vegi hans til að komast hjá því að vera étnir af tíkunum. Það leiðir af líkum, að Kolbeinn sé þessa stundina í sólskinsskapi eftir allt gramsið í dánarbúi langalangafans, sem féll frá á öndverðum síðari helmingi nítjándu aldar.