Ill örlög Indriða bónda í Austurkoti

Eitt af því sem bændur verða að kunna, er meðferð nautgripa. Ef þeir kunna það ekki, geta ekki lært sökum skorts á vitsmunum eða af öðru alvarlagum ástæðum, er ekki um annað að ræða en að sökkva búsýslu þeirra í framsóknarfjóshauginn. Indriði gamli Handfjörð í Austurkotinu, afi Indriða Handreðs, var einn af þessum mönnum sem ekki kunni með nautgripi að fara og komst upp með það þar til nautgripakynið sjálf tók í taumana, með Guðs hjálp. Indriði gamli hafði aldrei áhuga á að moka fjósflórinn og lét sér því oft nægja að skófla mykjunni uppí básanna til kúnna. Af þessu urðu kýrnar ákaflega útklíndar og klepróttar og nánast ógerningur að mjólka þær öðruvísi en að minni eða stærri taðskellur féllu ofan í fötuna. Þegar einhver kýrin varð hvumpin og rak löppina ofaní fötuna rauk Indriði til og sparkaði í blessaða skepnuna og barði hana hamslaust með fötunni. Ofan á þessar tiltektir var Indriði mjög sparsamur á hey í kjaftinn á kúnum til að sporna við því að þær framleiddu of mikla mykju og hann átti það líka til að reka þær út á tún um hávetur í skafrenningi og brunagaddi svo að þeim lá við króknun. 

Dag einn sást Indriði gamli tölta með kú í taumi á eftir sér, en kýrin var yxna og hugðist Indriði leiða hana undir tudda á næsta bæ. Segir ekki af ferð þeirra milli bæja fyrr en Indriði er búinn að stilla kú sinni upp fyrir framan fjósdyrnar á næsta bæ og bóndinn þar farinn að leysa tuddan af básnum. Þetta var gríðarmikill uxi, tvíelleft blótneyti, sífellt froðufellandi af vonsku og hungri í kynmök. Í þetta sinn hafði uxinn, aldrei þessu vant, áhuga á kvenkyninu, reif sig lausan úr höndum eiganda síns og stökk fram hjá kúnni og beint á Indriða gamla bónda Handfjörð í Austurkoti, hafði hann þegar undir og lauk ekki starfi sínu fyrr en Indriði var kominn í tættlur, þá snöri uxinn kvæði sínu í kross, minnist við hina ástsjúku kú Indriða og gagnaðist henni á augabragði.

Af þessu geta menn séð, að bændaleysur sem fara illa með beljur sínar hefist fyrir það grimmilega, annaðhvort með því að Matvælastofnun tekur kýrnar af þeim og innsiglar fjósið, eða hið náttúrlega réttlætislögmál grípur til sinna ráða og kollvarpar slíkum bændakurfum með því að láta griðung ráða þá af dögum eða þeir detta i fjósflórnum og hálsbrjóta sig. Sagt er að Indriði Handreður sé andlegt ljósrit af afa sínum, Indriða Handfjörð, en sem betur fer hefir Indriði handreður ekki yfðir neinum öðrum nautgripi að ráða, nema eiginkonu sinni, Máríu Borgargagni, en hún hefir sem betur fer í fullu tré við bónda sinn.  

Bóndi sviptur nautgripum sínum