,,Ég er eins og jólatré; ég er í hreppsnefndinni

Að sjá þennan Láfa með dónalegan hégómann hangandi utaná sér minnir mig á hreppsnefndar manninn sem orkti um sjálfan sig á nítjándu öldinni:

Geng ég nú inn göngin hér,
rek mig þá á kvörnina.
Ég er eins og jólatré;
ég er í hreppsnefndinni.

Að fullorðinn maður skuli láta sjá sig á almannafæri með annað eins járnarusl dinglandi á móts við hjartastað er svo kúnstugt, að það er ekki einusinni hægt að hlægja að því, vað þá gráta. Ja, fyrr má nú skrauta en jólaskrauta, sagði maðurinn, þegar hann sá stórrósóttann kvennmannsbelg ramba niður bryggjuna. Ég geri ráð fyrir að þeir þarna í Danmörku séu búnir að taka hann úr umferð.

Frú Ingveldi og Kolbeini, heitmanni hennar, var hinsvegar snúið burt úr Danaveldi fyrr en ráð var fyrir gert. Sömuleiðis Bryjari Vondulykt, Indriða Handreði, Máríu Borgargagni og Óla Apaketti. Þau mættu öll orðum prýdd í veislu danadrotningar til heiðurs forseta Íslands. Öll vóru þau heldur slompuð við þetta tækifæri og öðru gestum þókti hringla of mikið í orðum þeirra þegar þau slöguðu um veislusalina. Auk þess gerðust þær frú Ingveldur og Borgargagnið sekar um kynferðislegt fálm við danska heiðursgesti, sem ekki eru vanir að umgangast íslenskt hefðafólk. Þar á ofan kastaði Máría Borgargagn af sér vatni undir beru lofti fyrir framan veisluhöllina. Það þókti þeim dönsku ansi dónalegt; kváðust ekki hafa séð annað eins síðan íslenskir sjódrengir, sem stunduðu síldveiðar og lönduðu á Jótlandi, gengu um götur þar í landi.

Ekki var Máría Borgargagn fyrr komin heim en hún sló tönn úr útlenskum ferðamanni, sem frægt varð fyrir örstuttu síðan. Máría Borgargagn, sem eitt sinn tók Grænlending á löpp, af því að hún hélt hann væri japanskur séntilmaður, hefur ekki verið beinlínis vilhöll útlendingum síðan og kosið Framsóknarflokkinn í þeirri trú að hann lumbraði á þessum fénaði svo munaði um. Og frú Ingveldur og Vondalyktin eru hafa fjarskalega samúð með Íslenzku Þjóðfylkingunni, þó að þau yfirgefi aldrei Sjálfstæðisflokkinn. Þess ber að geta, að Kolbeini Kolbeinssyni og Vondulyktinni var á dögunum báðum sparkað útaf hósuhúsi á Ámakri í Kaupinhöfn í forsetaheimsókninni og eru því líka ofsareiðir útí útlendinga um þessar mundir. Það leikur meira að segja grunur á að þeir hafi verið með orðurnar á brjóstinu þegar þeir gerðu heimsókn sína í hóruhúsið, en það gerir ekkert til því þetta voru bara verðlaunapéníngar fyrir fótbolta, sem Kolbeinn hafði stolið frá litlum frænda sínum áður en hann fór með forsetanum til Danmerkur.

Orðum prýddur Ólafur