Hann mun reyna að einkavæða sjálfann sig embættið áður en lýkur

Nú verður að hafa hraðann á ef takst á að koma i veg fyrir aðlandlæknir einkavæði bæði sjálfan sig og Landlæknisembættið. Karlinn er nefnilega sýktur af einkavæðingarvírusi nýfrjálhyggju nýhægridólganna í Sjálfstæðisflokknum og á sér aungva batavon. Hinsvegar, þrátt fyrir sjúkdóminn, er hann þess albúinn að fremja spjöll á heilbrigðiskerfinu, enda forritaður af einhverjum déskotans einkaspítala í Svíþjóð. Og þó svo að Tómas Guðbjartsson Tómassonar Jónssonar metsölubókar hafi hug á að setja fótinn fyrir landlækni, þá mun honum ekki takast það því landlæknisembættið er eins og greni refsins, með óteljandi útgöngudyr; bíði Tómás við einn grenismunnann til að bregða karlinum er hann óðar farinn útum aðra gátt á greninu.

Eins og vera ber hafa þau frú Ingveldur og Kolbeinn landlækni fyrir sinn einkalækni og hefir gefist vel að sögn. Eins og gefur að skilja hefir landlæknir haft í nógu að snúast við að lækna sæmdahjónin atarna, aðallega þó timburmenn þeirra harðsnúna og andstyggilega. Að mati frú Ingveldar og Kolbeins er landlæknir endurlausnarinn endurborinn, að minnsta kosti heilagur Franz af Assissi, og fullyrða að sá mikli meistari geti auðveldlega reist burtsofnuðustu rafta upp frá dauðum, vitanlega gegn vænni greiðslu útí hönd.

En frú Ingveldur og Kolbeinn, sem alltaf eru réttlát og sanngjörn, viðurkenna, ef lagt er að þeim, að Gottfreð Gottfreðsson héraðslæknir sé líka kraftaverkamaður engu minni en landlæknir. Til dæmis hafi Gottfreð sprautað Máríu Bogargagn beint í rassgatið, eftir að hafa orðið úr heimi höll af reiðarslagi, þannig að hún þeyttist á fætur, alheil og tilbúin í allt. Ekki síður þykir þeim hjónum bragð af því þegar Gottfreð læknaði Kolbein af illvígri kynvillu, sem hann hafði glímt við um árabil. En svo féll Kolbeinn Kolbeinsson í sama grautarpottinn aftur og nú með Brynjari Vondulykt, sem er einn sérdeilis sálarlaus spillingarpési. Svo sem sjá má er hjónunum, frú Ingveldi og Kolbeini, sem og þeira vinum og vinavinum áríðandi að hafa dugandi lækna í sinni þjónustu til einkaafnota, því pestirnar eru margar og hætturnar víða, ekki síst eftir að fransósinn og lekandinn endurhófust til fyrri virðingar.

Landlæknir getur ekki beitt dagsektum