Konráð Þorsteinn Már sjóliðsforingi frá Hríseyjum

Heldur þykir mér skörin vera að færast upp í bekkinn hjá þeim á Akureyri ef þeir eru farnir að hafa opinberlega orða á að flengja Konráð Þorstein sjóliðsforingja þar nyrðra. Og þar eð orð eru til alls fyrst, er viðbúið, þegar Konráð Þorsteinn kemur með samnig fyrir þá norður, geri þeir alvöru úr gamni og kaghýði kauða eins og gert var við illþýði á átjándu öld. Annars þykir mér teprulegt af sjóliðsforingjanum mikla á Akureyri, þegar hann tók upp á að fara að kalla sig Konráð Þorstein, að ganga ekki alla leið og kynna sig sem Konráð Þorstein Má Vilhelmsson Alfreðsson; soleiðis nafn færi honum svo vel.

Hitt er aftur annað mál, að dýrlegt var að hlusta á mál Konráðs Þorsteins þegar hann í miðjum samningaviræðum steinhætti að berjast við nafna sinn, Þorstein Má og hans samherja, en snöri sér alfarið að því að tala tungum um dagpénínga, án skatts, fóðurtillag og niðursoðinn kattarmat. Sumir trúðu ekki sínum eigin eyrum og töldu manninn vera bögglast við að segja brandara, að vísu herfilega misheppnaðan og óhlægilegan á alla lund. Aðrir álitu að nú væri nafni hans, Samherjinn skuggalegi, farinn að tala heldur ógætilega gegnum sinn mann og væri mál til komið að þeir nafnarnir tækju einn hring saman, til dæmis í einkaþotu, og fengju sér einn bröns og hvítvín saman á Signubökkum.

Eikennilegast verður þó að telja þá staðreynd, að þegar Konráð Þorsteinn Már Vilhelmsson Alfreðsson að norðan fór að tala tungum svo að meira að segja fyrrverandi ríkisskattstjóri sperrti eyrun, þá tóku fjölmiðlar sig saman og beindu kastjósinu að Thorgerði Katrínu, sem þakaði athyglina með því að berja sér á brjóst svo brakaði í bringubeininu og rifjunum og fimbulfamba á þvílíku montflugi, að annað eins hefir vart sést síðan Kaupþing var á dögum fyrir Hrun. Er næsta kúnstugt, en jafnframt upprífandi hlálegt, að einni óðamála lofthænu hafi tekist að gera eins mikin sjóliðsforingja með tvíelfdu nafni svo ringlaðan og skelfingu lostinn, að þegar hann kom norður höfðu togarajaxlar og skútukarlar á Akeureyri á orði að réttast væri að flengja hann þar til kvarnirnar næðu jafnvægi í hausum á honum.  

Betra að skrifa undir en fá á sig lög