Hátíð og hymmnasöngur

Á Íslandi hefir rottukapphlaupið um að komast á saungvakeppni Evrópu, júóvísjón, farið versnandi með hverju ári. Og á hverju ári bera landsmenn þá von í brjósti, að nú sé botninum náð og leiðin liggi hér eftir aðeins upp á við, og jafnoft hafa þær vonir brostið, því leiðin liggur ávallt beint niður. Að þessu sinni, árið 2017, er afrakstuinn hræðilegur, eiginlega djöfullegri en orð fá lýst. Úrkynjunin er orðin svo berrössuð, að aunvum dylst, að brátt sé komið að leiðarlokum þátttöku Íslendinga í Evrópusöngvakeppninni. Það er gott og huggun harmi gegn; en því er samt ekki hægt að treysta því alveg; á hverju ári rísa hæfileikalausir spangólarar upp eins og draugar frá kaþólskri tíð og verða sér til skammar. Meira að segja óhljóð langdrukkinna fyllirafta í útilegu eru hátíð og hymmnasöngur hjá evrópugrenjinu í kvöld.

Einhvers staðar rakst á þá hugmynd, að freistandi væri, að senda Krisján Jóhannsson ópérusöngvara í í sönglagasamkeppni evrópskra sjónvarpsstöðva og láta hann syngja ,,Hamraborgina" aftur á bak, ekki væri ólíklegt að það mundi slá í gegn. Kristján er náttúrlega okkar besti og mesti söngfugl síðan Garðar Hólm féll fyrir sjálfs sín hendi á almenningssalerninu hjá eftirlitsmanninum. Öldungar, sem bjuggu að þeirri lifsreynslu að hafa heyrt Garðar Hólm syngja, og vóru ekki dauðir þegar Kristján hóf upp raust sína, sögðu að söngur þeirra væri furðulíkur; Garðar hefði að vísu verið betri þegar kom að söngversum eins og ,,Kindur jarma í kofunum" og ,,Austankaldinn á oss blés", en að öðru leyti nákvæmlega eins.

Það er helst, að sæmdarhjónin frú Ingveldur og Kolbeinn eiginmaður hennar, geti afborið íslenskt júróvísjón, ef þau eru nógu ölvuð, að öðrum kosti hatast þau, eins og aðrir, við þessa álappalegu keppni. Í kvöld voru þau sem betur fer svo drukkin að þau hrifust með sargangarginu í sjónvarpinu, og það svo rækilega, að frú Ingveldur sleikti út um og slefaði reiðinnar býsn af einskærri fryggð. Kolbeinn, aftur á móti, sofnaði undir júródinglinu og pissaði í buxurnar. Þegar hann stóð upp skildi hann eftir sig stóran poll í leðurklædda húsbóndastólnum, en frú Ingveldur og Máría Borgargagn furðuðu sig á vatninu og ráku í það puttana. Hvað þær gerðu meira verður ekki upplýst hér, enda er það öldungis óprenthæft. 

Mér við hlið, Til mín og Nótt í úrslit