Fékk vitrun í draumi

Nótt eina myrka og hráslagalega dreymdi frú Ingveldi einkennilegan daum. Þetta var aðaranótt fimmtudags og þau hjónin höfðu gengið snemma til rekkju og vóru sofnuð stundu yrir miðnætti. Að vísu hraut Kolbeinn eiginmaður frú Ingveldar gífurlega að vanda, en það kom ekki að sök því frú Ingveldur svaf með eyrnatappa til hrökkva ekki upp sí og æ við andateppuköst Kolbeins. 

En frú Ingveldi dreymdi sem sé þessa nótt að hún sæti ein í stofu sinni við prjónaskap þegar hún verður vör við að allt í einu stendur ólánlegur stráksláni á að giska 17 ára á gófinu fyrir framan hana. Heldur þykir henni drengrola þessi illa lyktandi og verður henni að orði að spyrja þennan undarlega gest hvernig standi á þessari viðurstyggðafýlu honum. En pilturinn svarar undir eins að fýlan sé til komin vegna þess að hann hafa legið allar lekandagrýlur landsins, en þessháttar starf leiði til ægilegrar pestar og kvaðst vita að hann angaði eins og áttfaldur minkur. Frú Ingveldur móðgaðist ákaflega við hina ruddalegu játningu slánans og hugðist grípa eldskörunginn úr arninum og jafna um helvítið. En um leið og skörungurinn buldi á höfði piltsins sá hún að þetta var Kolbeinn eiginmaður hennar. Höfuð Kolbeins brotnaði vitanlega við þvílíkt högg og varð af svöðusár en út úr því skreið Brynjar Vondalykt furðulega sljór og ráðvilltur og með buxurnar á hælunum.

Auðvitað hrökk frú Ingveldur upp af draumnum og hún fann ekki betur en bölvuð ólyktin úr draumnum svifi eins og válegt ský yfir hjónarúmi þeirra Kolbeins. Hún kveikti ljós í snarhasti og svipti sænginni af Kolbeini en við það gaus upp slík eiturbrækja að lengur þurfti ekki vitnanna við. Henni varð ljóst að hún hafði fengið vitrun í draum frá æðri öflum um hvurn mann Kolbeinn hefið að geyma. Og hún lagði á hann höndur og misþyrmdi honum óvægilega. Daginn eftir mætti Kolbeinn seint og um síðir til vinnu, haldur og skakkur og með aðra hendina gifsaða í fatla. Starfsfólkinu sagði hann að ölvaður vesalingur hefði ekið á hann í gærkvöldi og mætti hann þakka sínum sæla að vera ekki steindauður og kominn upp til hymmna.

„Það eru allir velkomnir í Epal“