Lágmennska með pípuhatt

Hér á árum áður áttum vér Íslendingar einn lúður. Hann hét Gunnar og gat haft svo hátt að aunginn vélargnýr gat yfirgnæft hann. Þeir sem til þekkja vita við hvern er átt og eru glaðir í hjarta sínu fyrir að hafa þekkt þennan eina lúður Íslands, hann Gunnar lúður. Reyndar var um skeið alræmt skoffín á sveimi sem kallaður var litli-lúður, en það gerpi var hvorki fugl né fiskur en vann sér þó það sér til vegsemdar að gerast lukkuriddari og stefndi á þingmennsku, en kjósendur sáu við þessum frambjóðanda og kusu hann alls ekki enda höfðu kjósendur eiginlega aldrei séð annað eins viðrini í framboði.

En þessi lúður sem ,,ÍMARK í samráði við Samband íslenskra auglýsingastofa" þóttist vera að veita einhverjum auðnuleysingjum sem lifa á því að búa til ísmeygilegar auglýsingar fyrir braskara er kostulegt tiltæki, lágkúran uppmáluð. Það þarf heilmikið að sérkennilegum hugsunarhætti til að geta fengið af sér að standa fyrir lágmennsku af þessu tagi. Sama á við um aðrar verðlaunahátíðir í sama dúr, en að veita lúðra í verðlaun fyrir innihaldslaust skrum, lýgi og vísvitandi ruglandi sem ætlað er að afvegaleiða grandalaust fólk og hafa af því péninga er svo innilega siðlaust að rekstur hóruhúsa verður virðulegur starfi við hliðina á þessum ósköpum.

Hvernig var það svo þegar frú Ingveldur lét vitfirringa á auglýsingastofu búa til orðsendingu sem birt var í blöðum, útvarpi og sjónvarpi um gæði áfengislauss brennivíns? Jú, það fóru að birtast auglýsingar um áfengistegundina ,,Heimskautabrennivín" sem innihélt nákvæmlega engan vínada en var þeim kostum búið að því meir sem maður drakk af því þeim mun alsgáðari varð hann. Seint og um síðir  lufsuðust einhverjir legátar til að rannsaka þetta ,,Heimskautabrennivín" á löggiltri vísnindalegri rannsóknarstofu. Þá kom í ljós að vínandainnihald ,,Heimskautabrennivínsis" var 60%, hvorki meira né minna. Það þurfti sem sé ekki nema 0,75 lítra af þessum vökva til að hella 25 tólf ára krakka svo dauðadrukkin að það þyrfti að leggja þau fyrir.  

Lúðurinn afhentur í 31. sinn