Jóhannes Ragnarsson

15.3.2017 | 18:01

18. gr. laga um verndun barna

Almáttugur góður Gvöð í hymmnarann; blessað barnið vill sjá öryggismál í betri farvegi. Eru öryggismál yfirleitt í einhverjum farvegi í landi þar sem ferðamenn fara sjálfum sér og öðrum að voða á vegum úti, hverfa á haf út frá innantómu fjörusnatti og týna lífinu í drekkingardrullupollinum Silfru? En auðvitað er þetta allt í lagi ef einhverjir græða hörmungum ferðamanna. - Gróðinn, skohh, gróðinn, - hann gengur fyrir öllu, er öllu æðri, skilur allt, umber allt.

Svo er þetta með þessa Kyrkjufjöru. Hvaða erindi eiga ferðalangar þar? Hvað gengur ferðamálagróssérum til að leiða fórnarlömb sín á svo hræðilegan stað? Frá fornu fari hafa hundruðir gengið sín síðustu spor hér á jörð í Kyrkjufjöru; verið kyrktir af óvættinni í Kyrkjufjöru, sem upphaflega hét Kyrkingarfjara. En þetta veit blessað ráðherrabarnið hans Bjarna ekkert um, enda hálgerður óviti og ekki enn farin að stauta sig fram úr einfaldasta lesmáli. Og af hvurju í fjandanum gerir barnaverndarnefnd og Barnahús ekkert í þessari vitleysu? Að hafa barn innan um jafn félegan mannskap og Bjrana Ben, Benza frænda hans, frú Andersen og Ó. Proppa varðar ekki við minna en 18. gr. barnaverndarlaga þar sem segir að hver sá er hefur ólögráða krakkagrey fyrir kjána, spilar með hann og lætur hann gjöra sig að fífli fyrir alþjóð, skal sæta fangelsivist ekki skemur en 14 ár.

Annars hefir frú Ingveldur verið næsta sátt við skipan ungfrú Reykfjord í embætti ferðamálaráðherra. Að vísu viðurkennir frú Ingveldur, að telpan hafi ekki neitt vit á málaflokkum þeim er undir hana heyra. Einkum er frú Ingveldur hugsi yfir því að í ljós kom, eftir að ráðherrastúlkan tók við embætti, að hún hafði ekki hugmynd um hvað nýsköpun er, því síður iðnaður og hélt auk þess í einfeldni sinni að ferðamaður væri sama og umrenningur eða útigangsmaður. - Já, hún hefði sosem mátt vera betur að sér þegar hún gjörðist ráðherra, sagði frú Ingveldur, aðspurð hvernig henni litist á litlu frauken Reygfjord hans Bjarna Ben.