Eyðilögðu tún Guðs og kukkuðu í eggjakassa

Þarna er flækingagróðaaðilum og förumönnum þeirra rétt lýst. Þeir eyðileggja tún Guðs við Kálfatjörn og mesta mildi að þessum ribböldum hafi ekki tekist að eyðileggja norðurljósin líka. Vissulega er flækingamergðin hérlendis orðinn skæður vágestur; glíkur engisprettufaraldri á suðlægari slóðum. Við þessum andskota verður að bregast. Vér leggjum nú traust vort á Íslensku þjóðfylkinguna, sem er á móti útlendingum og hatast við þá, að gera landið okkar fagra ferðamannafrítt. Vér sjáum fyrir oss Gústa Níelsar, Guðmund vin minn Jónas og Ragnhild Hansen í blóðugri orustu við flækingaherinn og þá sem gera flækingaherinn út og féfletta hann.

Áður hafa ferðalingar orðið berir af því að skíta út um allar þorpagrundir og ræna salernispappír og handþurrkum úr sjoppum og gistiheimilum til þess að þeir geti nú skeint sig eftir að hafa óhreinnkað og svívirt fósturjörðina með eigin mannlegum úrgangi. Svo skilja þeir skeinisblöðin eftir í berjabrekkum og í fjörum ásamt hinum andskotanum sem ekki er við hæfi að nefna. En að ráðast á gróið tún í eigu sjálfs Guðs almáttugs er svo hryllilegt athæfi að ekki verður við unað. Og hver veit nema þessar ókindur hafi skilið eitthvað misjafnt eftir í kirkjugarðinum og raskað þar með þeim grafarfriði sem dautt fólk á rétt á?

En Drottinn einn má vita hvernig á því stendur að flóttamannaherinn hefir valið Ísland fyrir fórnarlamb. Og fyrst minnst er á lömb, þá segja sauðfjárbændur að heimtur af fjalli séu orðnar verri núorðið en þegar dýrbítuinn og útilegumennirnir léku lausum hala og sauðaþjófnaður var almennt böl. Meira að segja nautgripabændur kvarta sáran undan síendurteknu brotthvarfi nautpéníngs úr nátthögum. Og þegar ein húsfreyjan kom í hænsnakofann að morgi dags vóru allar púturnar horfnar og í stað eggja fann hún kukk úr mannskepnu í einum varpkassanum. Ástandið er orðið voðalegt, um það þarf ekki að þrefa, og flækingshunda og landshornasirkla veðum vér að losna við fyrir fullt og allt.  

Skemmdir eftir norðurljósaferðir