Húskarl klöngrast á dekk og rífur kjaft

Hvurn þremilinn sjálfann vill þessi yfirhúskarl Framsóknarmaddömunnar upp á dekk? Er manntetrið virkilega að gefa í skyn að hann Benzi og hann Bjarni með kjölturakkann Proppa í bandi hafi verið aðhafast eitthvað skuggalegt þegar þeir gáfu Sjálfstæðisflokknum í Garðabæ Vífilsstaði? Er það eitthvað verra en þegar Framsóknarmaddaman skaffaði sér sjálfri Búnaðarbankann um árið? Eða þegar hún hrærði Sambandinu og Samvinnutryggingum saman í einn göndul og hirti so allt klabbið sjálf og ropaði ekki einusinni á eftir? Nei, drengir mínir, vér frábiðjum oss aðfinnslur húskarls í Fjósinu alræmda, húskarls, sem varla getur sprautað rollu öðruvísi en hún drepist af inngjöfinni. Huhh, - fuzz og svei.

En gamla Framsóknarmaddaman er ekki öll sem hún er séð, hún leynir sem sé á sér, kemur ekki ætíð til dyranna eins og hún er klædd. Nú er komið upp úr kafinu að þessi hruma og hrörlega jússa ólgar öll að innan eins og eldfjall sem þráir ekkert nema sprengigos. Það kom nefnilega á dagin, að kerlingarfjandinn hefir í mörg herrans ár stundað þann ljóta leik að afsveina- og meyja sitt fólk pólitískt og gera það að ræflum og mykjudreifurum. Svo er komið, að ríkisstjórnin á sér ekki undanfæri lengur frá því að ganga milli bols og höfðuðs á skepnunni sem þykist vera karlæg og liggur allan daginn í skítugri flatsæng á baðstofuloftinu fyrir ofan Fjósið eina.

Ekki liggur þó fyrir að leppalúðarnir, sem teljast í fyrirrúmi hjá hinum þríeina Sjálfstæðisflokki í ríkisstjórninni, séu þeir bógar fyrir landi að þeir séu menn til að kála meinvættinni. Þó má segja, að fyrr mun moldin rjúka og fjúka í logninu en að umræddir ódrættir öðlist það hugrekki sem með þarf til að stífa hausinn af einni sannlega geggjaðri Framsóknarmaddömu. Verðum vér því enn um sinn að þrauka við þá staðreynd að Framsóknarmaddaman liggi sprellifandi í flatsæng sinni og kokki upp alskonar vélráð og vonsku.

„Hvað lá á?“