Náfretir Neytendasamtakanna jafn leiðinlegir og ævi þeirra

Ef mér skjátlast ekki því meir er ballið og trallið kringum Ólaf Arnarson náfretir Neytendasamtakanna. Það er so sem allt í lagi því að fólk verður alltaf syfjað ef það heyrir minnst á þessi samtök og sofnaði bóktaflega út af þegar það heyrði í fyrrverandi formanni í fjölmiðlum. Að sögn fróðra manna hafi niðurdrepandi leiðindi verið aðalsmerki Neytendasamtakanna þar sem hvur lukkuriddainn upp af öðrum hafa barist um að toppa hvern annan í leiðindamali um eitthvað sem ekki er nærbuxnavirði, hvað þá meir. Svo þegar Ólafur, karlanginn mætir á staðinn og fer að hræra í leiðindasúpunni, stígur upp þvílík eiturbrækja að kísilmálmverksmiðjna hans Árna Sigfússonar í Keflavík verður eins og heilsuhæli í samanbuði við þann óþverra.

Eihverju sinni gerði Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður sér ferð á fund Neytendasamtakanna. Eftir þá samkomu var Kolbeinn ekki mönnum sinnandi vikum saman, var sí-drukkinn, hélt aungvum mat niðri og á kynferðislífssviðinu snöru allir uggar hans öfugt. Á þessu Neytendasamtakatímabili í lífi Kolbeins var einlægt verið að kæra hann og klaga því; allrahanda hyski fann sig knúið til að berja upp á hjá frú Ingveldi, eiginkonu Kolbeins, og kvarta undan ágengni hans og ógeði. Frú ein, á stinnum miðlungsaldri, kom haltrandi til frú Ingveldar og tjáði henni að Kolbeinn hefði barið sig og hrint sér út úr strætisvagni og fylgt árásinni eftir með því að draga sig á hárinu bak við strætóskýlið til að nauðga sér. Mun yngri kona kom og rukkaði frú Ingveldi um dágóða upphæð í péníngum, sem hún kvað hann skulda sér fyrir vissan greiða; helvítis dýrir hafði sem sé stungið af úr örmum þessarar konu án þess að borga það sem upp var sett og samið var um.

Af raunum Kolbeins og frú Ingveldar má sjá hve illar afleiðingar það getur haft að koma of nálægt Neytendasamtökunum. Það segir sig sjálft, að andlegri heilsu Ólafs Arnarssonar er bráð hætta búin ef hann ekki hefur sig hið snarasta á brott úr hinu leiðinlega snákabúri, sem einhverjum kyndugum persónum hugkvæmdist, í andlegu eyðimerkurlífi sínu, að kenna við neytendur, að þeim forspurðum. Evo má þó vera, að skaðinn sé skeður og að Ólafur sé nú þegar orðinn geggjaður, eins og Kolbeinn varð um árið, og honum sé búin litskrúðug þrautarganga þetta vorið og fram á sumar.  

Samningur ekki borinn undir stjórn