Nú er upplýst hvaða tjaldferðalangar þetta voru.

Síðustu daga hafa vinirnir Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur verið á tjaldferðalagi upp á gamla móðinn á Austurlandi. Það fer því ekki milli mála hvaða náungar það hafa verið sem skitu við hliðina á leikskólanum á Egilsstöðum í viðurvist tuga smábarna. Enda hefi ég sannspurt að þetta vóru þeir því að Vondalyktin hældi sér af þessu afreki þeirra félaga á lokaðri síðu á sjálfri Facebook. Munnsöfnuð Vondulyktarinnar ætla ég ekki að hafa eftir hér því hann er ekki eftir hafandi. 

Eins og fyrr segir, þá hafa hirðsveinar frú Ingveldar og Kolbeins ferðast vítt og breitt um Ausurland á síðustu dögum og víða skitið meðfram því að taka kjósendur tali og fræða þá um fyrirætlanir ríkisstjórnarinnar, einkum þó Sjálfstæðisflokksins, og spurt þá hort þeim lítist ekki bara vel á. Niðri á einum firðinum þarna fyrir austan komust piltarnir í þó í krappan dans, en þá stóðu nokkri kjósendur þá að því að ganga örna sinna við sundlaugarbakkann. Þegar Vondalyktin og Apakötturinn urðu varir mannaferða tóku þeir til fótanna með buxurnar illa upp um sig, en heimamenn vóru frárri á fæti og króuðu þá af eins og rottur. Það er á eftir fylgdi er svo sem ekki til fyrirmyndar, en Austfirðingar gerðu sér lítið fyrir og drógu þá félaga á löppunum að sundlaugarbakkanum og létu þá sleikja óþrifnaðinn upp eftir sig. Á eftir var þeim verulega bumbult og kúguðust mikið þangað til þeir komust í tjaldið og heltu í sig einhverjum ókjörum af áfengi og brúkuðu önnur eiturlyf með.

Á Fljótsdalshéraði lentu þeir í líka í mjög vonum hremmingum. Það elti trylltur bóndadurgur þá með riffil að vopni og hugðist sjóta þá niður eins og melrakka. Tildrögin að íllsku bóndans vóru eitthvað á þá leið, að hann þóttist sjá í kíki tvo menn vera að fikta við sauðkind langt niðri á eyrum. Þó var bóndinn ekki frá því að þetta væri geit, en hvað um það, þá var hann ákveðinn í því að þar væru níðingar á ferð og það ekki beinlínis venjulegir. Greip hann því byssu sína og hljóp í átt að mönnunum og hóf skothríð um leið og hann taldi sig vera kominn í skotfæri við þá. Þeir Brynjar og Apakötturinn hófu hamslausan harðasprett um leið og fyrstu kúlurnar strukust við hárin á þeim, en bóndinn hafnaði sem betur fer úti í skurði því hann gætti ekki fóta sinna; það var nefnilega svo mikill hugur í kallskröggnum að hann gleymdi að þarna var skurður og hljóp í hann niður og braut vopn sitt. Það er því eins gott að menn í öðrum landshlutum hafi sitt á hreinu ef svo illa vildi til að tjaldferðalangana Brynjar Vondulykt og Óla apakött bæri að garði hjá þeim

Gerðu þarfir sínar við leikskóla