Þegar etasráðið fór með etasráðstitilinn og milljóna

Þegar Tóti smjör fór með etasráðstignina og milljónina til Kaupmannahafnar gleymdi hann aðeins einu áður en hann hvarf af landi brott: Að aflífa fólksskjáturnar sem eftir sátu í Sviðinsvík. Síðan hafa margir hlaupist á brott með milljónina, milljarðana, án nokkurs samvisbits vegna þeirra sem sköpuðu milljónina og milljarðinn og hímdu eftir í verðlitlum eða verðlausum húskumöldum, kvótalausir, ráðalausir og allslausir. Þetta fyrirkomulag segja hagspekingarnir að sé náttúrulögmál sem ekkert fái hnikað. Enda leiti fjármagnið þangað sem það vinnur best fyrir eigiendur sína. Og oftar en ekki lenda milljónin og milljarðurinn, fyrir handleiðslu Guðs, á eyjunni Tortólu eða jafnvel á Seychelleeyjum eða öðrum álíka framandi stöðum.

Svo má ekki gleyma góða trixinu, sem etasráð nútímas hafa upp í erminni eftir að ríkisskattstjóri hefir gefið út álagningaseðlana og fólkið búið að dásama hina staffírugu margmilljonaskattgreiðendur, máttarstólpa þjóðfélagsins, en það er að kæra álagningu skattstjóra á þeirri forsendu að skattaskýrslu hafi ekki verið skilað í tæka tíð eða gleymst hafi að færa til bókar mikilvæga frádráttarliði. Þar með er áhyggjunum eytt, málin leyst og lýðurinn rambar áfram sína venjubundnu hringi í þeirri fullvissu að etasráðin séu hinir raunverulegu skaparar þeirra verðmæta sem falla til samneyslunnar. Það er ekki nema vona að etasráðin hlægi að öllu saman og Pétur Þríhross aftaki með öllu að hann sé einhver andskotans islandsmand því að hann geri upp í evrum, sterlíngspundum og dollurum.

Þegar öllu er á botnin hvolf þá situr einlægt það sama eftir, sam hversu oft þessu öllu er á hvolft á þennan eina botn sem völ er á: Að við búum í þjófafélagi en ekki þjóðfélagi. Það er frelsið. Og til að verja frelsið þarf snjalla raðlygara sem alltaf eru að, NATO og Dónald Trump. Einfaldara getur það ekki verið. Í gamla daga notuðu höfðingjar trúarbrögðin, en einkum þó Andskotann sjálfann í eigin persónu, til að hafa áhrif, sambærilega ópíumnautn, á varnarlausan lýðinn. Í dag er nóg að kasta Bónusi eða Coscó annað slagið fyrir þennan sama lýð og hann gleymir umsvifalaust raunum sínum, gjaldþrotum og launabasli. Og forstjórar hreyfinginarinnar sem verkalýðurinn heldur uppi syngur með etasráðunum, Pétri Þríhrossi og engeyjarslektunum. 

  

Fólkið sem greiðir hæstu skattana