Það getur farir illa þegar menn verða helst til of brattir

Já er hann brattur þessi veslings sauður? Það má sosem satt vel vera. Best væri að hann yrði svo brattur að hann hreinlega steyptist fram fyrir sig. Þannig fór með prstinn í Múlavík, sællar minningar. Hann varð svo brattur að hann steyptist, ekki fram fyrir sig, heldur aftur fyrir sig og fór í á annað hundrað mola. Og þeir í sóknarnefndinni höfðu svo mikið við að þeir límdu hann saman. Eftir það var klerkur þessi aldrei öðruvísi en eins og snúið roð í hund, hafði allt á hornum sér uns hann féll í viss afglöp og var tekinn fastur. En þeir í sóknarnefndinni voru þrautseigir karlar og fengu prest sinn lausan því að án hans töldu þeir sig ekki geta lifað því að presurinn gerði skattskýrslunar fyrir þá og tók aldrei eyri fyrir nema hvað hann óskaði stöku sinnum eftir því að fá einhverja húsfreyjuna, stundum tvær, til að aðstoða sig við skýrslugerðina. Fyrir vikið varð þessi eindæma sóknarprestur sérlega kynsæll í héraði þó ekki væri það á tabula skráð.

Og þó að einn ráðherragarmur gerist brattur og presturinn er frá var sagt hafi verið enn nú brattarai, þá er Kolbeinn Kolbeinsson brattari en þeir báðir til samans og gott betur. Í gærmorgun, á miðvikudagsmorgni þann 28. júníni 2017, skreið Kolbeinn Kolbeinsson heim um hálf átta leytið. Og takið eftir því, hann gekk ekki, hann skreið. Útgangurinn á Kolbeini var líka þess eðlis, að aungvum gat dottið í hug eitt andartak að þessi skepna sem dróst áfram á fjórum fótum væri skrifstofustjóri og framsóknarmaður. Ekki tók betra við þegar þetta mannlega hundskvikindi dróst inn í forstofuna heima hjá því þar tók á móti því frú Ingveldur, ströng á svip og hatrömm í lund.

Ekki verður frú Ingveldur sökuð um að hafa ekki tekið manni sínum tveim höndum er hann hnoðaðist yfir þröskulidinn, því hún læsti öllum klónum í axlirnar á hann og dró hann á eftir sér eins og dauðan marhnút inn á baðherbergi. Þar lét frú Ingveldur mann sinn lausan eitt andartak. Svo reif hún utanyfirbuxurnar niðrum eiginmann sinn og lagði nasaborurnar samstundis að nærbuxum hans og hnusaði af styrk. Hér þurfti ekki frekar vitnanna við, hún fann andstyggilegan þef af kvenmanni og líka öðrum karlmanni. Sennilelga hefði frú Ingveldur drekkt manni sínum ef hún hefði ekki verið trufluð, rétt á meðan hún var að láta renna í baðkarið, af þeim andskotans fulltrúum stórsyndarinnar, þeim hjónum Márí Borgargagni og Indriða Handreði, sem komu blaðskellandi inn og lokkuðu frú Ingveldi með sér inn í svefnherbergi. Þegar vatnið fór að renna upp úr baðkarinu, rankaði Kolbeinn Kolbeinsson aðeins við sér, fannst endilega að hann lægi í drullupolli þegar hann fór að vökna, og skreið fram í miðstöðvarkompu og hringaði sig þar niður og sofnað undir eins svefni hinna réttlátu. Á meðan skemmtu hin stórsyndugu aðkomandi hjón sér hið besta í svefnherberginu og þá ekki síður frú Ingveldur.

Ráðherra brattur vegna Airbnb