Hvort hún er galinn er flestum fjandans sama um - en frú Ingveldur er hetja

Spurning dagsins í dag hljóðar svo: Er Björt Ólafsdóttir umhverfisráðherra galin? Það lítur svo á að talsvert margir telji að svo sé. Mér sjálfum stendur á sama hvort heldur hún er og missi ekki úr svefn vegna fíflaláta þeirrar telpu; óhæf hefir hún verið sem þingmaður og enn óhæfari ráðherra. Satt að segja er flest geðugra hér innanlands en fréttir af þessum sérkennilega ráðherra. Hvernig henni datt í hug að vaða eins og gelgjukjáni inn í fundarsal Alþingis og láta mynda sig þar í strápilsi, eða einhvurjum djöflinum í þá veru, er hugmyndaflugi Íslendinga ofaukið og þeir klóra sér í hausnum eins og þeir trúi ekki sínum eigin augum. Það mætti helst halda að Björt Ólafsdóttir hafi farið beint úr helgarsamkvæmi hjá frú Ingveldi og Kolbeini og í Alþingishúsið með ljósmyndara á hælunum.

Og fyrst minnst hefir verið á hana frú Ingveldi er ekki fráleitt að helga henni og hennar fólki nokkrar línur. Til dæmis tóku þeir Brynjar Vondalykt, Óli Apaköttur og Indriði Handreður sig til og stukku úr miðjum veisluglaumnum á heimili frú Ingveldar og gerðu ferð sína á Landscruiserjappa er fyrir þeim varð upp á Esju. Uppi á Esjufjalli óku þeir út í kviksyndi, skriðu úr úr bílnum og hlupu eins vitfirringar á braut og skildu ökutækið eftir, sokkið upp á miðjar hurðir. Ferð þeirra niður Esjuna var að vonum skrautleg; þeir hrösuðu, veltust og fóru í loftköstum eftir hlíðinni, enda kófdrukknir og spíttaðir. En þar eð þeim þremenningunum er margt betur gefið en að gefast upp í miðjum klíðum þá komust þeir lífs niður á jafnsléttu og hlupu í einum spreng heim til frú Ingveldar og Kolbeins.

Þegar þeir birstust aftur stóð fremur illa í bólið þeirra hjóna, því þau höfðu þá tekið Máríu Borgargagn og Trugga Fokk upp í hjónarúm til sín til athafna sem fólki af þeirra kalíberi er tamt. Þegar Handreðurinn og Vondalyktin vildu bætast í leikinn, eins hryllilega og þeir vóru útleiknir eftir Esjuferðina, hófust ofsaleg slagsmál í hjónarúminu; það var hr. Tr. Fokk sem trompaðist við að Vondalyktin hætti sér heldur nálægt bláendanum á honum án þess að biðja um leyfi. Þegar bardaganum í hjónaherberginu loks lauk var mannfallið nær algjört, aðeins frú Ingveldur stóð uppi með reiddan hnefann, en lexmenn hennar og laxkona lágu í djúpu aungviti. Þá fór frú Ingveldur fram í eldhús og hellti upp á könnuna og fékk sér kaffi og hugsaði um hina föllnum með engri virðingu. Svo varð hún vör við að lífsmark var að kvikna í svefnherberginu því hún heyrði kjökur í Fokkaranum og að hann stundi upp yfir sig: - Djöfullinn sjálfur, ég alveg að drepast í rassgatinu, síðan þungt anvarp og meira kjökur. 

Myndirnar áttu ekki að selja kjóla

Athugasemdir

[Halldór Egill Guðnason, 1.8.2017 kl. 03:09]

Mér finnst illa vegið að Borgargagninu með þessum pistli. Verð barasta að aegja það. Hún hefur aldrei sýnt kjól sem átti ekki að selja.

[Jóhannes Ragnarsson, 1.8.2017 kl. 10:44]

Satt er það, Borgargagnið á ekki að þurfa að þola að hennar nafn sé nefnt í sömu andrá og ráðherrann Björt.

[Aztec, 1.8.2017 kl. 12:34]

Það er alveg ótækt að Björt Ólafsdóttir geti áfram verið ráðherra eftir þetta uppátæki. Ef hún lætur öfgafemínistagáluna Sóveigu leiða sig út í það að vanvirða Alþingi, þá er hún ekki starfi sínu vaxin og hún hlýtur að vera látin taka pokann sinn um leið og Alþingi kemur saman í haust. En þangað til á hreinlega að svipta hana lykjavörzlu að Alþingishúsinu.