Krataeðlið kemur skjaldan á óvart

Jæja, svo krataeðlið kom sona upp í Jónasi Gnarr Störe leiðtoga hoskra kratagemlinga. Það mátti sosem búast við því.Krataeðlið er nefnilega illvígur sjúkdómur, sem ævinlega kemur aftan að mönnum og gerir þá á skammri stund að viðundri. Um þennan hryllilega sjúdóm höfum við mörg déskoti hláleg dæmi. Krataeðlið þykist í orði kveðnu hafa samúð með snauðum verkamönnum, en þegar á hólminn er komið stendur það undantekingarlaust með valdinu, einkum og sér í lagi auðvaldinu. Það hefir aldrei staðið á þessum endemum, sem haldnir eru krataeðlinu, að kalla flokka sína sosiademokrataflokka og jafnvel sosialistaflokka, en séu þau teki tali kemur strax í ljós að þau fyrirlíta allan sósíalismus, að ekki sé nú minnst á kommúnism; krataskepnunum nægja nefnilega smá-plátralækningar á kapítalismann, þar með er þeirra pólitík upptalin.

Að krataskömmin Jónas Gnarr Störe hafi elt iðnaðarmenn með svartar greiðslur um hönd er ekkert nýtt fyrir okkur Íslendinga, hvur kannast ekki við að minnsta kosti einn íslenskan krataráðherra með svartar péníngagreiðslur í pokahorninu? Þá eru nú íhalds- og frjálshyggjudúddar Sjálfstæðisflokksins eins og jólin og páskarnir við hliðina á krataeðlinu; þeim vösku piltum eru svartar greiðslur svo í blóð bornar, að þeir telja að hagkerfið geti ekki lifað af án þeirra svörtu; og þegar kratanaggarnir æpa spilling spilling að Framsókn og Sjálfstæðisflokknum stafar það einungis af eðlislægri öfund og illgirni, því að þeir vilja allaf vera með þegar sjónhverfingar kapítalismans eru annars vegar.

Þeir eru orðnir all-margir kratarnir sem frú Ingveldur hefir varpað með sínum eigin höndum á dyr vegna þess að þeir hafa hagað sér ósæmilega. Hún hefir áður sagt það, á öðrum vettvangi vel að merkja, að einstklingar með krataeðlisvírusinn séu fráleitt í húsum hæfir í helgarsamkvæmum hjá alminnilegu fólki, grandalausar konur, eins og hun sjálf og Máría Borgargagn, megi ekki snúa sér við í viðurvist þessara kvikinda öðruvísi en að þau séu komnar með skítugar og illa þefjandi lúkurnar ofan í nærbuxurnar hjá þeim. Einu sinni, á góðri stund, haldleggsbaut frú Ingveldur einn sona þokkapilt haldinn krataeðli, sem gerst hafði nærgöngull við nærhald hennar. Og hún bætti um betur: á leiðinni út úr húsi sló frú Ingveldur ræflinum við ofn svo að hann var steinrotaður þegar út á stétt var komið og öldungis klæðalaus, hvernig sem á því stóð.  

Støre brigslað um svartar greiðslur