Í þá góðu daga hvíldu menn sig ekki fyrr enn eftir að þeir voru dauðir

Það þókti ekki góð latína á sjónum í gamla daga að menn fengju hvíld og lágu rökin fyrir fyrir hvíldarleysinu í þeirri alkunnu staðreynd, að þeir mundu fá nóga hvíld þegar þeir væru dauðir, og svo var haldið áfram að þræla baki brotnu. Nú til dags eru svínin meira að segja farin að fá hvíld fyrir dauðann! Og Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður fær að hvíla sig berrassaður í miðstöðvarkompunni þegar hann er fallin í öngvit af eiturneyslu.

En mikið andskoti er hráslagalegt að vita til þess að á Íslandi skuli starfræktar útrýmingarbúðir, með fullu leyfi og velþóknun stjórnvalda, og að í þessar útrýmingarbúir sé ekið lifandi verum og þær teknar af lífi með ísjökulköldu blóði. Og þegar ökutækin með fórnarlömbin innanborðs velta út í skurð, eru þau sem lifa umferðarslysið af látin hvíla sig áður en böðullinn kallar þau inn til sín. Þetta er svo djöfullegt að aungvum tárum tekur. Það er líka einkar viðeigandi að einhver alræmdasta útrýmingarstöðin hér á landi skuli einmitt heita SS, alveg eins og margfrægur félagsskapur Hitlirsþýskalands. Nú bíðum vér eftir að sláturfélagið Auswich verði stofnað og hefji afkastamikla starfsemi undir styrkri stjórn grimmra dólga.

Og hvernig ætli fólki geðjist að þeirri tilhugun að jólasteikin þeirra hafi farist í umferðarslysi, eða verið hvíld og myrt eftir umferðarslys? Það gæti veri að einhver fái dulítinn krampafiðring í kokið við þessháttar grun. En sumum er svo sem andskotans sama hvað þeir láta ofan í sig. Einhverju sinni jagaði frú Ingveldur sex nagdýr í bílskúrnum heima hjá sér með því að grípa í skottið á þeim og slá þeim við vegginn. Síðan steikti hún þessi kvikindi og bar fyrir Brynjar Vondulykt og Indriða Handreð í brúnni sósu og sagði þeim að þetta væru rjúpur frá því fyrra. Ekki kvörtuðu þeir félagar og þeir kláruðu það sem fyrir þá var sett og aunginn veit til að þeim hafi orðið misdægurt af hinum gómsæta rétti sem frú Ingveldur eldaði þeim

Grísirnir fengu hvíld fyrir slátrun