Stórtenntur og stórstígur setur henn heimsmet og gjörir kraftaverk

Svá mælti spök kona forðum, að þegar sjónhverfingaaulinn bendi á bankann þá glápi fíflin á fingurinn á sjónhverfingaaulanum og reki upp ánægjukvak. Og þegar fíflin hafa glápt nægju sína reki þeu upp fáránlegustu gleðiöskur, sem sé í aungvu samræmi við stað og stund. Á sama hátt heyrast hænsnahljóð í aðdáendum Sigmundar Dávíðs þegar hann býðst til að gefa þeim banka, sem hann á ekki par meira í en hjörðin sem hann kveðst ætla að færa bankann að gjöf. Og önnur kona, þekkt af hreinskilni, sagði sem svo, þegar hún heyrði af gjafmildi Hrafnabjargadrengsins á annarra manna eigur, að nú væri loks farið að týra í tíkarrassaborg, þegar slíkur Wintrismaður og Tortúlus þættist vera þess umkominn að fylla heimili landsins af bankabréfum, sem íbúar heimilanna ættu fyrir.

Þegar Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður frétti af fyrirhuguðum umsvifum síns fyrrverandi formanns svelgdis honum á hlátrinum og hrópaði upp yfir sig, að nú sannaðist svo um munaði, að Framsóknarflokkurinn og gamla Maddaman hefðu haft rétt fyrir sér þegar þau tóku ráðsmanninn Sigmundu á milli sín og mismuðuðu honum út í fjóshauginn. Og fyrst Proppi kallanginn vaknaði við umbrot hins wintrissinnaða Sigmundar, þá er bragð af. En Sigmundur lætur aungvann bilbug á sér finna og ætlar að tilkynna kjósendum á morgun að hann ætli að gefa þeim allan Wintrissjóðinn ásamt með þriggja vikna ferð til Panama, þeim að skostnaðarlausu.

Já, Sigmundur strákur gjörist nú bæði stórtenntur og stórstígur þessa daganna og sér aunginn fyrir endann að kraftaverkum hans og heimsmetum fram á kjördag. En þá kjördagur er liðinn munu kraftar þessa sérstæða sjónhvefingamanns svo upp urnir, að hann nennir ekki að mæta til vinnu sinnar næstu fjögur árin. Það þarf nefnilega góðan tíma til að safna kröftum eftir heimsmet í fimbulfambi og öræfaglóðarrugli. 

Segir hugmyndir Sigmundar vera „fiff“