Vér erum með þjóðhöfðingja vorum í andanum í dag í hans skelfilegu raunum

Hugur vor verður óskiptur með blessuðum öðlingnum honu Guðna Th. forseta í dag, því hann á von á gestum og ekki öllum jafngóðum. Fyrsti gestur á Bessastaði nú í morgunsárið hefir að til dæmis með sér að vera vart í húsum hæfur, enda fer sá náungi fyrir samtökum sem eru öldungis óstjórntæk því að þetta er óaldarflokkur. Það hryggir oss meir em tárum taki, að Guðni Th. hafi valið sér þann beisla kaleik, að hefja daginn með því að eiga orðastað við slíkan grallaraspóa, sem því miður er einlægt álitinn vágestur flestum öðrum húsum.

Vér vonum þó staðfastlega, að fyrsta gesti að Bessastöðum í dag takist ekki að eitra andrúmsloftið, svo á forsetasetrinu, að afgangurinn af deginum ónýtist, forsetin verði sálsjúkur og verði fluttur á heilsubótarhæli fyrir miðnætti og við taki langvinn stjórnarkerppa. Af fyrrgreindum sökum, hafði verið heppilegra að láta náungann frá óaldarsamtökunum mæta afgangi og tala við hann síðastan af öllum. Enn skynsamlegra hefði þó verið fyrir þjóðhöfðingja vorn, að sleppa því alveg að tala við þennan mann; og ef hann hefði samt sem áður látið aka sér suður að Bessastöðum og reynt að troða sér þar óboðinn inn þá væri Guðna Th. í lófa lagið að siga hundum forsetaembættisins á þrjótinn og láta þá reka hann á hlaupum til fjalla.

En þó að gestgangur verði á Bessastöðum í dag, þá var ekki aldeilis að forsetinn fengi að taka hvíldardaginn heilagan í gær. Frú Ingveldur brá nefnilega undir sig betri fætinum og heimsókti forsetann fyrirvarlaust upp úr hádegi og þjarmaði að honum. Erindi hennar var í sem fæstum orðum á þá leið, að forsetinn boðaði þá Bjarna Ben og Sigmund Dávíð báða á sinn fund undir eins og færði þeim í höndur stjórnarmyndunarumboð, og sjálf mundi hún, þ.e. frú Ingveldur, sjá um að afla þeim þann þingstyrk er nægði þeim til meirihluta á Alþingi. Að vísu fór Guðni Th. undan í flæmingi, en frú Ingveldur króaði hann af úti í horni og setti upp þvílíkan óganarsvip að þjóðhöfðinginn guggnaði og var að gjalti og sór við sjálft Almættið, að hann mundi gera allt hvað hann gæti til að ósk frú Ingveldar yrði að veruleika. Með því sleppti frú Ingveldur takinu á forsetanum og kvaðst treysta því að hann hagaði sér eins og maður, ella ætti hann sig á fæti og það væri aunginn spóafótur.

 

Tveir valkostir fyrir forsetann

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 30.10.2017 kl. 13:56]

Skemmtilegur ertu, háðfugl, og ekki þarf Bjarni að vera sár út í þig fyrir þetta.

En leiðrétta þarf eitt: Guðni forseti varð ekki að gjalli, heldur að gjalti. Það yrði ég líka, ef önnur Ingveldur, ólíkt þekkilegri, þrýsti mátulega fast á mig ...

[Jóhannes Ragnarsson, 30.10.2017 kl. 19:45]

Takk fyrir leiðréttingarnar Jón Valur.