Syndsamlegt ómenni og tvíkvænismaður

Víkur nú sögunni að Jóni rithöfundi, þeim hinum sama og orkti ljóðið ,,Kona mín" í samnefndri ljóðabók, en ljóð þetta, ásamt bókinni, hefir, af velsæmisástæðum, sem betur fer verið bannað að öllu leyti víðast um veröld. Sem kunnugt er Jón rithöfundur einkum kunnur, auk skáldmæla sinna, fyrir að hafa einn íslenskra manna komist upp með tvíkvæni á landi hér. Á þar síðust öld reyndi skáldbróðir Jóns, Sigurður Breiðfjörð, tvíkvæni við litlar undirtektir og hafði verra af, enda hötuðu sannir Íslendingar Breiðfjörð og sveltu hann í hel í Reykjavík eins og hvurja aðra lúsatík. En öðru máli gegnir um Jón rithöfund, sá gerspillti óþokki hefir komist upp með meir synd og saurlifnað en nokkur annar maður á Íslandi, að Kolbeini Kolbeinssyni ekki undanskyldum.

Í hinu fræga ljóði, ,,Kona mín", fer Jón rithöfundur með himinskautum hinnar syndsamlegu ómennsku; þar er meðal annarra illra orða þessar dæmalausu ljóðlínur: ,,Kona mín er kynvillingur / með klepra á vissum stöðum." Það þarf endalausa varmennsku að setja svona ægileg ósköp saman og ekki á færi annarra en svæsnustu ræfla og drullusokka. Og hvurnig haldið þið að konu Jóns rithöfundar hafi verið innanbrjósts þegar þessi ummæli um hana komu á prent? Jú, hún hvarf úr landi eftir misheppnaða hengingu og settist að í klaustri á Spáni og gjörðist nunna. Og tilvitnunin í ljóðmæli Jóns rithöfundar hér að ofan er þó ekki nema örlítið brotabrot öllu því skensi og aðdróttunum sem fyrrum eiginkona þessa skáldmennisræfils orkti á hana þá þau vóru enn í hjúskap.

Eftir að Jón rithöfundur hafði á fyrrgreindan máta hrakið eiginkonu sína út á ystu nöf, tók hann saman við tvær orðlagðar dræsur, víðfrægar af skækjulifnaði og glæpum, og hefir deilt með þeim einni sæng síðan. Í hús þessa andstyggilega manns, hafa þó komið persónur, sem maður hefði haldið að væru vandar að virðingu sinni, svo sem frú Ingveldur, Máría Borgargagn, Kolbeinn Kolbeinsson, Brynjar Vondalykt og Indriði Handreður. Á augabragði hefir Jóni rithöfundi og dræsunum tveimur tekist að fleka og forfæra nefnt sæmdarfólk og fengið það út í athafnir, sem eru fullkomlega óprenthæfar og ekki eftir hafandi. Einhverju sinni léku rithöfundurinn og geitur hans tvær þann ljóta leik að draga Brynjar Vondulykt nauðugann til framferðis, sem jafnvel dýrum merkurinnar mundi aldrei til hugar koma. Eftir það ljóta atvik var Vondalyktin ekki mönnum sinnandi og söng látlaust upp úr ljóðinu ,,Kona mín" mannlega viðurstyggð eins og þessa: ,, Kona mín er klaufabárður / af klaufdýrum fædd og getin"; einnig: ,,Kona mín er klámprestur / og kamarfemmuskjóða." Svo er sjá má af ljóðrænum tilþrifum Jóns rithöfundar fer ekki á milli mála að hann er efni nóbelsverðlaunahafa, því til staðfestingar eru fjölmargar tilnefninga hans til Nóbelsnefndarinnnar, sem mun eflaust ljúka með því veiklundaðir nefndarmenn munu setja þetta útþvætti á bekk með Laxnesi, Heminway og Dostojevskí.  

Farbann yfir konu sem beit tungu úr manni