Svo klappa þeir dulítið á kollinn á henni

Iss, það skiptir aungvu máli þótt tvær undanrennukratakindur úr þingliði VG þykist ekki vilja fylgja Steingrími, Álfheiði og Svavarsfjölskyldunni upp í Valhöll að háborði kapítalismans á Íslandi. Best gæti eg trúað að þetta atriði, rétt eins og atriðið með Samfylkingunni og Pírötum, sé hluti af leikritinu og til þess ætlað að fíflaðir flokksmenn og kjósendur VG verði ekki eins ógurlega reiðir forustusauðunum og allt útlit var fyrir. Við skulum hafa það hugfast, að inngrónir óþokkar skrímsladeildar VG kalla fátt ömmu sína þegar tækifæri til lyga og svika eru í boði, og nú er lag fyrir endemin að leika listir sínar í óheiðarleik og skinhelgi.

Nú kann vel að vera, að einhverjum þyki sem ráðamenn VG séu með þessu óheflaða auðvaldsdaðri að skíta í nytina sína. En svo er ekki. Steingrímur, Álfheiður og Svavarsfjölskyldan eru svo samofin kapítalisma og auðmönnum, að þar kemst vart hnífurinn á milli. Þessu liði er fjandans sama þótt einhverjir fýlupokar segi sig úr VG og fylgið hrapi í skoðannakönnunum, því það hefir margsýnt sig að íslenskir kjósendur eru haldnir alvarlegum minnisglöpum og lítilli dómgreind og það verði auðvelt verk að ljúga þetta lið aftur við fylgis við sig þegar frá líður og á þarf að halda. Og svo er að sjá, að Katrín formaður VG, láti svo vel að stjórn óbótamannanna, sem eiga VG, að bæði Steingrímur og Svavar sjá sér fært að klappa henni dulítið á kollinn í annarra viðurvist.

Nú þegar eru fjölmiðlafíflin, með aðstoð einhverra einskisnýtra hvolpa sem þeir kalla stjórnmálafræðinga, farin að tala um að væntanleg stjórn sé einhverskonar sögulegur atburður, flokkarnir lengst til hægri og lengst til vinstri hafi náð sátt. Rétt er það, að Sjálfstæðisflokkurinn er langt til hægri og styttra niður á hið fasíska eðli hans marga grunar. VG er hins vegar enginn vinstriflokkur og ekki heldur grænn og með tilliti til þess er ekki órökrétt að þessir flokkar starfi saman sem einn væri. Á vegferð VG, frá því flokkurinn var stofnaður, gerðist það til dæmis að Flokkseigendafélagið, sem var illur arfur frá Alþýðubandalaginu, flæmdi, með aðstoð efrimillistéttarfémínísta og undanrennuungviðis, alla sósíalista annað hvort út í horn eða hreinlega úr flokknum. Til að undirstirka ósósíalískt eðli sitt kom Flokkseigendafélagið í veg fyrir að flokkurinn hefði sæmileg tengsl við verkalýðshreyfinguna og með brotthvarfi Ögmundar Jónassonar hvarf síðasta rödd verkalýðshyggju og stéttarbaráttu úr VG. Eftir situr býsna hægrisinnaður og borgaralegur flokkur, sem reynir að byggja tilveru sína meðal kjósenda á síendurteknum lygum og svikum. 

Ekki gott veganesti inn í viðræðurnar