Það þýðir ekkert að halda.

Það þýðir ekkert að halda, þegar vinkona manns gengur í sjóinn; viðkomandi verður að vera alveg viss, og þegar vinkonan er sannarlega gengin í sjóinn og sjórinn kominn langleiðina undir hendur, þá er fyrst ástæða til að hringja á lögregluna, björgunarsveitina og útfararstofuna. Einusinni hélt Kolbeinn að frú Ingveldur, eiginkona hans, ætlaði að ganga í sjóinn. Hann horfði á eftir frú Ingveldi hvar hún skálmaði niður að fjöruborðinu og beint á haf út. Þó Kolbeinn vissi að frú Ingveldi gæti gert margt ótrúlegt, þá hafði aldrei flögrað að honum að hún gæti gengið á vatni. Og Kolbeinn varð svo undrandi að orgaði upp yfir sig, - passaðu þig á öldunum frú Ingveldur! Svo var farið með Kolbein á geðveikrahælið, því hann var kominn með aðkenningu af deleríum búbónis, sem rekja má til drykkjuskapar hans. Og frú Inveldur var heldur ekkert að ganga á úthafinu, hún var aðeins að ganga um stofugólfið heima hjá þeim hjónum.

Nú standa vonir okkar svo sannarlega til að kerlurnar, sem vissu ekki alveg hvort þær væru gengnar í sjóinn eða ekki, hafi ekki lent í þessum leiða misskilningi út af deleríum búbónis eða tremens, heldur hafi einungis verið um að ræða galsafenginn misskilning, sem fór út í öfga, en það gerist stundum á bestu bæjum. Þegar Kolbeinn dvaldi að geðsjúkrahúsinu, eða vitlausraspítalanum, eins og frú Ingveldur kallar stofnunina, misskildi hann allt sem hægt var að misskilja. Hann hélt til dæmis fyrstu tvo dagana að Framsóknarflokkurinn væri graðhestur, sem sæti um að nauðga frú Ingveldi, ennfremur, að allar þessar píkusögur, píkumálverkasýningar og píkukjaftæðið yfirleitt fjölluðu um hið heilaga skaut frú Ingveldar, meydóm hennar og strangt siðferðislíf, og hann var öldungis eyðilagður. 

En svo bráði af Kolbeini, og þegar hann kom heim sagði hann, að hann hefði fyrir misskilning verið lokaður inni með vitfirringum og hann þakkaði sínum sæla hymmnaföður að hafa sloppið lifandi frá þeim vörgum og illhryssingum. Út á við kvaðs Kolbeinn hafa verið á hressingarhæli við Svartahaf, svo sem sérkjarasamningur hans við vinnuveitanda segði til um. Svo gerðust þau ódæmi í fyrra eða hitteðfyrra, að Brynjar Vondalykt, vinur frú Ingveldar og Kolbeins, flæmdis úr vinnu sinni vegna þess að kvenkyns vinnfélagar hans báru honum á brýn ósæmilega og ógéðslega kynferðislega áreitni. Upp úr því neyddist Kolbeinn til að ráða Vondulyktina á skrifstofuna til sín, til að sinna sérverkefnum. Síðan hefir bölvað kurr gert vart við sig meðal annarra undirmanna Kolbeins á skrifstofunni, sem virðast líta svo á, að Vondalyktin sé óbetranlegur pestargemlingur, pervert, nauðgari og stórglæpamaður.

Hélt að vinkonan hefði gengið í sjóinn