Þar sem áður stóð Brekkukot skála hinir andlegu öreigar í kvöld

Þegar hersingin slagaði út um dyrnar og niður brattar tröppurnar sást fyrst hve drullufull þau voru. Einn þeirra var strax búinn að míga í sig, það sást á dökka blettinum á, sem náði frá buxnaklauf niður að báðum knjám. Þá heyrðist að ein hvenpersónan, sem hafði verið í samsætinu, rak upp hrossahlátur sem hún fylgdi eftir með undarlega grófum klámvaðli og óviðeigandi líkamshreyfinum. Karlpéningurinn lét heldur ekki sitt eftir liggja, því einn af þessum kónum nam staða á miðri gangstéttinni, veiddi út leyndarlim sinn og mé í stórum boga út á strætið. Þetta var fyrirfólk þjóðarinnar að fagna vel útfærðu samsæri, sem í þann veginn er að ganga upp. Platsósíalistar með pípuhatt, kampavínssósíalistarnir, sauðdrukknir íhaldsbesefar og mökkaðir frammarar, hverjir innan um aðra, patandi og fálmandi, en undurkátir í sátt og eindrægni, og andi Péturs Þríhross sveimaði eins og geitungur yfir hinum glaða selskap í tröppum ráðherrabústaðarins.

Þar sem ráðherrabústaðurinn stendur nú, klúkti eitt sinn lítill torfbær, þar hét í Brekkukoti. Í Brekkukoti bjó sá maður, hann Björn heitinn í Brekkukoti, sem síðastur manna hefði skálað í kampavíni við þeirrar tíðar auðvald og péníngabraskara. Og líklega hefði honum þókt lítið leggjast fyrir það fólk sem telur sig pólitíska afkomendur Einars og Brynjólfs, að velta ofurölvi út úr húsinu sem hann Guðmundur hérna Gúðmúndsen í Gúðmúndsenbúð reisti á sínum tíma á rústum Brekkukots, í innilegum faðmlögum við alræmda spillingarpésa og braskaralýð. Og líklega hafa þeir Einar og Brynjólfur velt sér nokkra hringi í gröfum sínum þegar hersingin skröglaðist út eins og villtur höfuðsóttarlýður.

Þeir sem lesið hafa Brekkukotsannál sér til gagns vita að hann Björn sálugi í Brekkukoti fór eftir sérstakri hagfræði, sem galgopar kapítalismans munu aldrei skilja. Og víst er að þokkasöfnuðurinn í VG hefir aldrei skilið þá hagfræði og mun aldrei skilja, því þetta er úrkynjað undarennuætt, sem gerir jafnmikið grín að hagfræði þeirra í Brekkukoti og hún gerir að minningu Einars og Brynjólfs. Vissulega mun þessi söfnuður eymdarinnar gera mikið úr málamiðlunarsigrum sínum í væntanlegum stjórnarsáttmála, stórsóknarfórninni miklu, og svar þeim er gagnrýna bastarðinn með þjósti á þá leið að það fái enginn allt sem hann vill í samstarfi ,,ólíkra" flokka. Og eflaust á þetta lið eftir að opna margar kampavínsflöskur og skála mikið og slaga ennþá meira um gólf í ráðherrabústaðnum næstu misserin, nema einhver alvarlegur siðferðisbrestur skjóti upp kollinum í einhverjum flokkanna og þeir verði hrópaðir niður af múgnum eins og gerðist stundum hjá lágkúrulegum og vondum smákóngum fyrr á öldum. En því fyrr sem það gerist, því betra, og í kjölfarið fái VG makleg málagjöld fyrir að hafa hlaupið með atkvæðin sem fólkið greiddi þeim beint í fangið á erkiíhaldinu, auðvaldinu, kapítalistunum, ómennskunni. 

Vill engu svara um freyðivín