Nokkur korn af Norðvegsmönnum og Íslendingum

Í Norðvegi hefir hið æðsta boðorð um aldrir verið: Étið, drekkið og verið gröð. Þetta boðorð hefir gjört þá Norðsvegsmenn að farsælu efnahagsundir með olíusjóð og fagurt mannlíf. Að sönnu erum vér Íslendingar ættaðir, að minnsta kosti til hálfs, frá Norðvegi. Forfeður vorir flúðu þaðan eftir að hafa framið grimmleg glæpaverk og á flóttanum til Íslands komu þeir við hjá Skotum og Írum og rændu þá sem þeir bestu máttu og þá sem þeir ekki hjuggu herðar niður á Skotlandi og Íralandi tóku þeir höndum og höfðu á brott með sér og gjörðu að þrælum sínum og ambáttum á Íslandi. Og þar eð helstu bændur í noskri landnemastétt vóru menn með mönnum gerðu þeir þær ambáttir sem þeim leist á að frillum sínum og gátu þeim börn og þau eigi ófá, þar með var komin grunnurinn að þeirri þjóð sem kallar sig Íslendinga og er að eigin mati öllum æðri og fremri.

Hinsvegar hafa Norsarar sjálfir ekki verið á því máli að Íslendingar væru einhverjum fremri eða æðri. Þvert á móti er skoðun þeirra á þá leið, að Íslendingar séu skítmenni, enda komnir af forhertum morðingjum og glæpahyski, sem útlægt var gjört af Norðvegi og allri Skandinavíu, fyrir andstyggilegt framferði, svo sem eins og manndráp, íbúðarhúsabrennur og nauðganir að ógleymdu kynferðislegu áreyti við hvurn mann og hvurja konu, allt niður í spurningastúlkur. Það er því ekki nema von að Norðmönnum geðjist ekki að Íslendingum, þessum grálúsugu melludólgum og ræningjum.

En ef vér víkjum eilítið aftur að æðsta boðorði í Norðvegsbyggðum, þá finnast vart á byggðum bólum heimsbyggðarinnar, önnur eins átvögl, drykkjurútar og saurlifnaðarmenn og þeir sem þar búa. Af því má ráða, að glæpahyskið, sem á sínum tíma flúði blóðugt upp að öxlum, tók ekki alla lesti Norðmanna með sér. Það varð að minnsta kosti eitthvað eftir af löstum, eiginlega varð heilmikið eftir, og það svo, að allar götur síðan hafa Íslendingar litið svo á að Norsarar væru samansafn af grýlum, leppalúðum og jólasveinum, sem aldregi hafi kunnað fótum sínum forráð og óbrúklegir til alls sem Íslendingar telja til dyggða, svo sem eins og að selja konur sínar, ræna banka sína innanfrá og liggja byskubsdætur, af þeirri list sem sæmir há-norrænum víkingsmennum. 

Borða og drekka fyrir 294 milljarða