Leiðtogakreppa í Bandaríkjunum og Sjálfstæðisflokknum

Jú, Bandaríkjamenn eru þekktir fyrir að kjósa sér allan andskotann fyrir forseta; það hafa þeir haft upp úr því að hafa tveggjaflokka einræði þar sem einungis þeir koma til greina, sem auðvaldið styður með peningaupphæðum, sem venjulegt alþýðufólk hvorki skilur né hefir nægilega ósvífinn og glæpsamlegan hugsunarhátt til að geta sett slíkan ófögnuð í samband raunveruleikann, hvað þá eitthvað sem vitrænt má kalla. Og nú veðrast Kanar upp á einhverri innantómri snobbhátið, og telja sig sjá voða góðan forsetaframbjóðanda í þekktum sjónvarpsþáttagasprara; þar sé upp kominn frambjóðandi sem gæti reynst hinni heimsfrægu mannvitsbrekku, Dónaldi Trömp, skeinuhætt. Annars er Dónaldur þessi ákaflega athyglisverður náungi og líkur mörgum unnendum Sjálfstæðisflokksins á Íslandi.

Sjálfstæðisflokkurinn á Íslandi. Það er nú ljóta gýrfeitisholan, eða graftarkýlið, sem tekur við hvaða óþverra sem er frá tveggjaflokka einræðinu í Amríku. Það lýsir sér einna best með því, að þegar Repúblíkanademókratflokkurinn prumpar þarna fyrir vestan, þá fær Sjálfstæðisflokkurinn á Íslandi ræpu og gerir viðstöðulaust í buxurnar; þess vegna er ætíð vond lykt af þessum flokki en að sama skapi fýsileg fyrir slúberta sem kunna vel við sig í vondri lykt, en í þeim efnum stendur aunginn Sjálfstæðisflokknum á sporði. Þessi misserin geysar alvarleg leiðtogakreppa í Bandaríkjunum, sem birtist á Íslandi sem svæsin leiðtogakreppa í Sjálfstæðisflokknum, sem ekki sér fyrir endann á.

Vitað er að Bjarni Ben formaður Sjálfstæðisflokksins stendur mjög höllum fæti og er jafnvel talið að fari um koll fyrir vorið og liggi afvelta úti í haga þegar sláttur hefst hjá bændum. Í Reykjavík hafa sjálfstæðismenn, um langt skeið, verið eins og hornbrotin rolluskjáta, forustulausir, giftulausir og allslausir. Þar á bæ finnst aungin sála með forustuhæfileika, hvurnig sem leitað hefir verið, og listar flokksins fyrir alþingiskosningar í Reykjavík hafa upp á síðkastið verið almennt aðhlátursefni. Frú Ingveldur er líka þeirrar skoðunnar að Sjálfstæðisflokkurinn sé orðinn aumingi með hor og slef og kryppu upp úr bakinu. Já, og að réttast væri að stampa ókindinni, slá hana af og kasta fyrir hunda. Það eina sem gæti orðið flokknum til bjargar í dag væri að fá einhvern góðan forustusauð úr VG til að leiða lista Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík, til að mynda skörunga eins og Álfheiði Ingadóttur eða sjálfan Svavar Sendiherra. Meira að segja Árni Þór, sem einnig er sendiherra (aðallega yfir sjálfum sér), er að mati frú Ingveldar mörgum sinnum betri en fullskipaður listi af þessu vemmilega púkastóði sem Sjálfstæðisflokkurinn er fullur af. Alla síðustu helgi var frú Ingveldur á hljóðskrafi við Brynjar Vondulykt, Indriða Handreð og Óla Apakött og var umræðuefnið vandi Sjálfstæðisflokksins. Öll vóru þau innilega sammála um að vandi flokkisns væri mun alvarlegri og djúpstæðari en nokkurn hefði getað órað fyrir og ekki nema tímaspursmál hvenær allt muni hrynja. En ekkert þeirra fjögurra ljáir þó máls á að taka að sér foringjahlutverkið í Reykjavík, því það væri álíka gáfulegt og að ráða sig á hriplekt og götótt skip, sem fyrirsjánlegt væri að mundi sökkva í næsta róðri, eins og að láta hafa sig að fífli í oddvitasæti Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík.  

Oprah sögð íhuga forsetaframboð