Jóhannes Ragnarsson

8.1.2018 | 21:40

Þannig gerist fólk flugdólgar

Mikið voðalega er þetta vont fólk þarna hjá WOW air og neytir allra bragða til að féfletta viðskiptavini sína. Sona aðfarir flugfélaga hleypir illu blóði í fólk og það drekkur sig fullt áður en farið er í loftið og gerist flugdólgar, sem míga og hrækja yfir aðra farþega. Ef flugfélögin færu að haga sér eins og siðaðir sunnudagaskóladrengir mundi enginn verða flugdólgur og flugþjónar gætu um frjálsan rass strokið. Síðast þegar frú Ingveldur og Kolbeinn og þeirra fólk brá sér út fyrir landsteinana með flugfélagi varð uppi fótur og fit á miðri leið, sem lauk með því að flugstjórinn steypti vélinni niður á næsta flugvöll til að láta handtaka þau sæmdarhjón og félaga þeirra.

Eitt hið versta við ferðalag frú Ingveldar og Kolbeins er að þeim og flugáhöfninni ber ekki saman um málsatvik. Flugstjórnn ber að Kolbeinn hafi farið að hegða sér dólgslega, vaðið með skítuga lúkuna beint upp undir eina flugfreyjuna. Einn farþeganna hafi reynt að stöðva Kolbein, en þá hafi Brynjar nokkur Vondalykt staðið upp og slegið farþegann nálega í rot, og um leið fór allt í bál og brand með geníralslagsmálum þar sem Kolbeinn og Indriði Handreður rifu út á sér ranana og miguhvað þeir orkuðu yfir mann og annan. Þessu hryllilega ástandi linnti ekki fyrr en flugvélin var lennt og harðsvíruð víkingasveit braust inn í hana til að skakka leikinn. Og það var ekki auðvelta skakka þann leik er hóft í háloftunum, því frú Ingveldur og hennar fólk veitti harðvítuga mótspyrnu. Var ekki laust við að víkingasveitin hefði all mjög látið á sjá þegar henni tókst loks að hrinda síðasta flugdólginum út úr vélinni. Þagar þar var komið söguhóf vélin sig aftur til flugs en víkingasveitin hvarf og lét dólgana eina eftir í reiðileysi á flugvellinum.

Saga frú Ingveldar og þeirra hinna var í meginatriðum mjög ólík útgáfu flugáhafnarinnar. Fyrir rétti bar frú Ingveldur, að flugstjóradjöfullinn, eins og hún kallaði hann, hefði komið hálfberrassaður aftur í farþegarýmið, vaðið orðalaust að sér og Máríu Borgargagni og ætlað að nauðga þeim báðum. Flugþjónsgerpi og flugfreyja hefðu bersýnilega ætlað að hjálpa flugstjóranum við að vinna ódæðisverkið, en þá hafði Brynjar Vondalykt gripið inn í gang mála með því að klípa flugþjóninn þéttingsfast í klofið og kastað honum eins og steinsnar aftur í vélina. Um svipað leiti sýndi Kolbeinn þann mandóm að reka flugstjóravargnum gott hnefahögg fyrir nasirnar svo kvikindi snýtti rauðu. O so hefði fleira fólk ráðist á þau og flugstjórafjandinn hefði nýtt sér öngþveitið og lent flugvélinni, alblóðugur um hausinn, á einhverjum skítaflugvelli í Skotlandi. Telur frú Ingveldur einsýnt að dónaskapur flugfélagsins, árásargirni áhafnar vélarinnar og drukkjuskapur flugstjórans hafi komið átökunum í vélinni af stað og gerir hún kröfu um flugstjórninn verði dæmdur í ævilangt fangelsi og flugþjónarnir og flugfreyjunar verði dæmd til eignamissis, kaghýðingar og margra ára vistar í fangelsi.