Bunulækjar blessuð hlíð ...

Óvenju pervertískt nafn ,,Klofalækjarkjaftur" og vekur miður geðug hugrenningatengsl hjá óstöðugum karlmönnum og kvenpéníngi af hlandsprengjugerð. Nóg hélt maður nú að væri af óþrifalegu orðbragði í umferð svo ekki væri verið að vekja upp löngu aflagt ruddafengið klám og kasta því að óvörum framan í saklaust fólk. Í gærkvöldi hitti ég gamla konu sem var í öngum sínum út af þessum klofalækjarkjafti, því hana minnti að maðurinn hennar heitinn hefði einhverju sinni kallað hana þessu nafni og ekki beint í virðingarskyni. Konan gat þó huggað sig við að karlinn hennar væri steindauður og hefði verið það í bráðum sextán ár.

So er aldeilis óboðlegt að börn og óharðnaðir unglingar rekist á óþveraorð eins og klofalækjarkjaft og fari að delera um það í huganum. Og enn verra verður það þegar þess er gætt að algerð fáfræði ungmenna í kynferðismálum er staðreynd. Hvað kemur upp í huga grunnskólakrakka þegar hann rekst á sona orð? Já, svarið þið því, svínin ukkar. Vitið þið ekki að klámyrði af þessu tagi er vel til þes fallið að leggja líf unglingsins í rúst? Og hvað hefði orðið úr ukkur, svínabestin ukkar, ef þið hefðuð séð eða heyrt þetta orð í æsku? Jú, rétt til getið, þið hefðuð orðið helvískir pervertar og teknir úr umferð áður en þið náðuð miðjum aldri.

En hvað ætli þessi Sigmundsdóttir rithöfundur hafi verið að fikta þegar hún slysaðist á óþveraorðið? Var hún máske að snuðra í sorphaugnum, eins og rithöfundum er so tamt? Það er trúlegt. Það er einkennileg árátta sumra, að vera einlægt að bera sig eftir að veiða einhvern sora upp úr drullupyttum til að klína framan í börn, unglingsskjátur og fullorðna. Það er ljótur leikur, sem ekki er undir neinum kringumstæðum líðandi. Þá er nú heldur fallegra að syngja fyrir munni sér ,,bunulækjar blessuð hlíð." En so vil ég ekki fara með meira af kvæðinu um bunulækinn, því strax á eftir féll skáldið beint í holdlegan sora, sem ekki er eftir hafandi ... 

Hvað er „Klofalækjarkjaftur“?