Að vekja upp finngálkn

Jæja, piltar mínir, þá er komið að Grétari Þór að sanna að stjórnmálafræðingar eru heimskustu menn þjóðarinnar, næstir á eftir hagfræðingum. Að halda því fram að finngálk eins og vigdís sé líkleg til að hrista upp í einhverjum hlutum, er svo fávíst og kjánalegt að eiginlega aungvu er við að jafna. Hinsvegar var snöfumannlegt af Degi að fleygja stagtík utanríkisráðherra út úr Höfða í dag; asskotans stagtíkinn fór í glæsilegu boga út um dyrnar og hafnaði í snjónum og veltist þar um lengi á eftir.

Vissulega er það fullkomið ábyrgðarleysi af Miðflokki Sigmundar Dávíðs frá Hrafnabjörgum III. að reyna að glepja kjósendur til að kjósa vigdísi í borgarstjórnarkosiningunum í vor. En það er víst svo sem ekki við neinu að búast úr þeirri áttinni því Miðflokkurinn er gaga og gúgú eins og Framsóknarflokkurinn og flugvallarvinir, sem gengu sér furðufljótt til húðar, lagðist í Framsóknarfjóshauginn og dó inn í hann eins og hvurt annað illþýði. Það er óhuggulegur andskoti, sagði mér hneykslaður framsóknarmaður, Kolbeinn Kolbeinsson að nafni, að horfa upp á Sigmund og hans óhrjálegu húskarla standa heilu næturnar við Fjóshauginn og míga á hann í því augnamiði að vekja upp af jarðneskum leyfum framsóknarogfluvallarvina afturgönguna vigdísi og brúka það finngálkn í framboð. Það er ekki fátt sem elsku vininum Sigmundi Dávíð dettur ekki í hug hvað pólitískan absúrdisma varðar.

Svo er enn aftur allt annar handleggur að Reykjavík er höfuðborg alls landsins og samkvæmt því er sjónarmið hvort það eigi ekki að vera kjósenda á landsbyggðinni að kjósa í borgarstjórn Reykjavíkur. Sennilega væri mikið betra, einkum í ljósi þess að augljóslega mundu landsbyggðarmenn vanda langtum betur til mannvals í borgarstjórn en Reykvíkingar sjálfir. Það er ekki alveg nákvæmt að segja að Reykvíkingum hafi verið herfilega mislagðar höndur við að velja borgarfulltrúa, mannvalið atarna til verkanna hefir nefnilega verið þannig. Nær væri að segja að Reykvíkingar hafi kappkostað síðustu þrjá fjóra áratugina að skíta í hreiðrið sitt við hvurjar kosningar á fætur öðrum þar til að hreiðrið var horfið í hægðahaug illa skeindra óþokka, loddara og grasasna.

Vigdís líkleg til að hrista upp í hlutunum