Svo hlægja þeir sig máttlausa

Og áfram heldur Katrín Jakobsdóttir að verða sér til skammar sem forsætisráðherra og láta slúberta Sjálfstæðisflokksins gera stólpagrín að sér á bak. Reyndar eru sjálfstæðishúmoristarnir ekkert að fela háðsglottin á trýnunum á sér þegar sitja undir ræðumennsku Katrínar og frammi á gangi hlægja þeir sig máttlausa yfir því hve auðvelt sé að spila með hana aftur á bak og áfram og þvæla alskonar vitleysu út og austur.

Það kemur heldur ekki á óvart, að Katrín skuli gala yfir sig á Viðskiptaþingi að hún vilji ekki að ríkið eigi allt fjármálakerfið. Hún virðist kunna fjarska vel við sig á helgistundum hins nýfrjálshyggjusinnaða auðvalds og leggja sig í framkróka við að geypa þar það sem hún heldur auðvaldslýðurinn á slíkum helgisamkomum vill heyra. Og hvernig væri það, að Katrín nafngreindi þessa stjórnmálamenn sem hún segir að finnist mestu skipta að ríkið eigi allt fjármálakerfið, eða er þessi forsætisráðherraræfill bara að bulla og þvæla, eða hvað? Hún veit kanski ekki hvað orðið stjórnmálamaður merkir. Það væri svo sem eftir öðru.

Þegar frú Ingveldur og Máría Borgargagn ræða skemmtiefnið Katrínu Jakobsdóttur forsætisráðherra yfir eldhúsborðið að heimili frú Ingveldar og Kolbeins, geta þær ekki leynt ánægju sinni með hvað Katrín er laus við að hafa pólitíska sannfæringu og hve auðvelt er að spila á hana eins og rammfalskt píanó. En frú Ingveldur og Borgargagnið vita líka upp á hár að Katrín er einungis leikfang og gluggaskraut í höndum eigenda sinna, þeirra Steingríms J., Álfheiðar, Svavarsfjölskyldunnar og Þorsteins Más, samherja Steingríms. Þessvegna hlægja frú Ingveldur og Máría Borgargagn kuldalega, eins og önnur framsóknaríhöld, að leiksoppnum Katrínu, kjánaskap hennar og ruglumbulli.

Vill ekki að ríkið eigi allt bankakerfið