Hrottafengin aðför að íbúum Laugardals

Það er áreiðanlega mikil kúnst að vera aðdáandi söngsveitarinnar Gunnu og Rósu, þar eð harðla fátt er að dást að í þeirra fari, og allra síst er hægt að hafa ánægju glamri þeirra og grénji. Mér er sagt að þessi þokkafénaður sé í þokkabót útbólginn af kynþáttafordómum, kvennfyrirlitningu, heimsku og bulli og mundi kjósa Íslensku þjóðfylkinguna eða Frelsisflokk Guðmundar kunningja míns Jónasar ef hann hefði kosningarétt hér.

Svo munu Gunna og Rósa kalla á svið Katrínu Jakobsdóttur forsætisráðherra, en hún ku vera á sama menningarstigi og liðsmenn sveitarinnar. Katrín verður látin orga hið þjóðlega vers, Kindur jama í kofunnum, eftir Stenngrimm. Eftir þá aðför að íbúum Laugardals blasir almennur fólksflótti úr þeim hverfum; sumir verða fluttir beint á Klepp, aðrir í höndurnar á úrfarstofunum, enn aðrir munu flýja úr landi, jafnvel til Kongó eða Síberíu. 

Einn hatrammasti andstæðingur Gunnu og Rósu í Sjálfstæðisflokknum hefir lagt fram formlega beiðni til utanríkisráðherra, herra Guðlaugs Þórðarsonar, að hann hlutist til um að NATO sendi flugsveit á vettvang til að varpa sprengjum á Gunnu og Rósu þegar skarkalinn verður hvað mestur í kveld og fylgi þeim eftir með hastarlegri vélbyssuskothríð og hætti ekki fyrr en allt verður dottið í dúnalogn í á Laugardaldvelli. 

Býst við því versta en vonar það besta