Þegar ómennið Helgi myrti heimilisfressið Bangsa og afleiðingar þess

Já, keyrði hann á kött bövað fólið. Mann sem gerir soleiðis á að loka inni, ekki í fangelsi eða vitfirringahæli, heldur í kartöflugeymslu, hverri á er aunginn gluggi né salerni. Ég hafði haldið að Páll Óskar væri siðaður maður, en nú hefir hann sjálfur gert útaf við þá hugmynd og það hald. Að myrða kött er svívirðilegur glæpur, svo ljótur að vart er hægt að hugsa sér verra. Sem betur fer auðnast einstaka ketti, sem orðið hefir marðvargi að bráð, að ganga aftur og hefna sín. Sá sem drepur kött sem gengur aftur á aldeilis ekki von á góðu.

Ómennið Helgi, sem hafði viðurnefnið ,,böðull", var maður blóðþyrstur og sókti í að fremja fjöldamorð. Þess vegna gerðist hann meindýraeyðir og herjað á öll kvikindi sem honum sýndist. Svo varð honum á að myrða hinn merka heimiliskött Bangsa, sem var mikið fress og sterkur persónuleiki. Helgi hafði lagt fáeinar dynamittúpur í jörð á afviknum stað og hugðist sprengja með þeim hóp að hundum sem hann hataði í loft upp. Þegar hann hafði mokað yfir túpurnar, sett fat með krásum á leiðið og lagt vír frá umbúnaðinum í hæfilega fjarlægð, setist hann niður og beið þess er verða vildi.

Lengi vel gerðist ekki neitt, en þegar komið var rökkur sýndist Helga að komnir væru hundar umhverfis krásirnar á fatinu. Hann beið heldur ekki boðanna, enda orðinn leiður á biðinni, og sprengdi allt í loft upp. Á eftir ætlaði hann að tína saman leyfarnar af helvítis hundunum en fann því miður ekkert nema fáeinar lítilfjörlegar tættlur af kettinum Bangsa. Tveimur nóttum síðar réðist hatrammur draugur í kattarlíki á Helga Böðul þar sem hann lá sofandi í rúmi sínu. Þeir sem að komu báru að þeir hefðu aldrei séð neitt þessu líkt, það var engu líkara en en farði hefði verið með herfi og slóðadraga ítrekað yfir Helga. Vissulega var farið með Helga á sjúkrahús og læknar gjörðu sitt besta til að sauma hann saman, en nóttina eftir sáu hjúkrunarkonur ófreskju í kattarlíki fara inn á stofuna til Helga og þar lék þessi annarlegi óvættur listir sínar á Helga Böðli og linnti nú ekki látum fyrr en Helgi var steindauður. Þegar hjúkrunarfólkið þorði loks að kíkja inn á sjúkrasofuna sá það kött fljúga út um gluggann í neistaflugi.   

Páll Óskar keyrir á „kött“