Þá Kolbeinn lenti í klóm hlandsprengjunnar

Ónei, ekki er það nú alveg gamanmál að verða fyrir árás flóhests. Aldeilis ekki. Einn morguninn flæmdis Kolbeinn heim til sín, ákaflega illa til reika, rifinn, strokinn, útflattur og upp á snúinn. Aðspurður kvaðst hann hafa orðið fyrir fólskulegri árás, áreyti, nauðgun og gerandinn væri flóðhestur, brjálaður á gefði, kynóður og kvennkyns. Bað Kolbeinn með grátanda tári að Andskotinn hirti þennan grimmdarfulla flóhest strax í dag.

Tildrög árásar flóðhestsins á Kolbein atvikaðist á þann hátt að Kolbeinn vara að laumast að húsabaki við götu nokkra á höfuðborgarsvæðinu, þeirra erinda að hafa upp á greiðviknum kvenmanni sem Kolbeinn taldi sig eiga inni greiða hjá. Engin veit enn þann dag í dag hvort umrædd kona var heima eða ekki því áður en á það reyndi guðaði Kolbeinn á glugg í röngu húsi, það er að segja í húsi sem vinkona hans átti ekki heima í. 

Ekki var Kolbeinn fyrr búinn að guða þegar glugginn opnaðist upp á gátt, gráleit loppa slengdist á digrum handlegg út um gluggann, greip Kolbein og dró hann inn. Þetta gerðist svo hratt að Kolbeinn kom aungum vörnum við og gat ekki einusini hugsað nema í mesta lagi hálft orð. Kolbeinn varð afturámóti fljótt áskynja að hann var fallinn í trölls höndur, eða öllu heldur lentur í klónum á afrenndri hlandsprengju, vægaðrlausri, vergjarnri og vitskertri. Enda fékk nú Kolbeinn að bragða á eigin meðulum, sem hann hafði ósjaldan beitt lítilmagna. Í þetta sinn var Kolbeinn í hlutverki músarinnar en hlandsprengjan í hlutverki kattarins, enda lék hlandsprengjan hann svo grátt að brast í rifjum og blessaður gandurinn hans Kolbeins tvíbrotnaði áður en yfir lauk. Í margar vikur á eftir varð Kolbeinn að láta sér lynda að ganga um með gandinn í reifum, þrælspelkaðann og gifsaðann, því brotin voru vond og frú Ingveldur ill eins og mannýgur griðungur og gerði í því að klípa hann í gandinn a honum svo hann gaulaði upp í himinhvolfin. Frú Ingveldur leitaði lengi að hlandsprengjunni atarna, sem leikið hafði Kolbein svo grátt að hann var vikum saman ónothæfur til allra verka, með þeim ásetningi að myrða hana eins og rottu. Sú leit bar aldrei árangur. 

Lést eftir árás flóðhests