Nú fáum vér andarnefjulýsi á gigtveik kné

Fyrst andarnefjan er dauð er ekki eftir neinu að bíða að bræða kvikindið og fá gigtveikum lýsið til að núa sig með. Góði dátinn Svejk var einmitt að bera andarnefnjulýsi á hnén á sér þegar hann fékk fréttirnar af því að búið væri að skjóta Ferdínand erkihertoga í Sarajevó. Vonir standa nú til einhver óbótamaður verði skotinn af færi um það bil sem gigtveikur Íslendingur bætir sér heilsuna með Engeyjarandarnefjulýsi.

Næstbest væri náttúrlega að láta valinkunna Engeyinga þamba andarnefjulýsið svo þeir verði stórir og sterkir og fari að haga sér eins og fullorðnir menn. Já. En það er nú víst borin von að þeir verði svo andlega upplyftir að gera það. Einusinni komst drykkjuraftur í hvallýsi, það var af búrhverli. Þegar komið var að karli var hann hreinlega orðinn að mauki og honum var mokað burt með vélskóflu. Þeir sem nærri kómu fullyrtu að pestin af fyrirbærinu hefði verið ónáttúrlega ómennsk og að þeir mundu aldrei ná að jafna sig á að hafa andað henni að sér. Með þessu er ég ekki að segja að Engeyingar færu í sama maukfasann og drykkjurúturinn sem drakk búrhvelislýsið.

En það er full ástæða til að fara varlega þegar hvalaafurðir eru annarsvegar. Til dæmis ku kallinn í hvalnum í Hvalfirði vera kominn út á ystu nöf í tiltektum sínum þannig að sjálfur umhverfisráðherra er kominn á fremsta hlunn með að setja honum stólinn fyrir dyrnar. Kallinn hefir víst sumar eftir sumar farið með hernað á höndur stórhvelum og stútað þeim miskunarlaust á óttalega ósjálfbæran hátt og aunginn hefir vilja kaupa ketið af hvölunum og því síður hefir verið leið til að pranga út lýsinu; meira að segja gigtveikir andskotar fást ekki lengur til að maka fitugumsi af langreyðum á knén á sér þótt þeir séu hreinlega að steindrepast af gigt. Fjandinn eigi þetta allt því allt er það ómögulegt og bölvað, og það er nú svo. Amen.

Önnur andarnefjan dauð