He is an Eggman, goo goo g´ joob ...

Hvur fjandinn er þetta eiginlega? Er stelpupjásan að ljúga óhróðri upp á hann Gerta okkar fótboltafrömuð?; að hann hafi komið organdi á fundi með kvennspörkurum og farið af þeim fundum öskrandi. Og hann Eggert sem syngur svo ljómandi: I am the eggman, I am the walrus, goo goo g´ joob. Hann var líka heimsfrægur hérna um árið hjá West Ham og þeir Bjöggi tóku oft lagið á vellinum Uptón Párk í London. Við vitum heldur ekki til að enskar fótboltabullur í Lundúnum hafi kvartað undan því að Eggert öskraði; þeim þókti karlinn nefnilega fremur tísta eins og músalingur en hafa uppi hljóð villileóna.

Það getur so sem vel verið að stelpugarmurinn hafi verið búin að æsa sig upp í einhvern töffaraham og viljað sýna áheyrendum sínum að hún sé kéllíng í krapinu og því tekið til bragðs að segja tröllasögur af sér frá landsliðsárunum og sýna fram á í leiðinni hverskonar skepnur úr karlsift hún hafi mátt eiga við þá hún var landsliðskona. Og hvað var þá nærtækara er að lýsa The Eggman sem grénjandi ljóni, sem sæti um að rífa ungar knattspyrnutelpur á hol og éta þær, eins og Grýla gamla át óþekku börnin í gamla daga.

Og ekki var þessi lansliðsþjálfari kvenna í knattspyrnu barnanna bestur, svo draugfullur sem hann alltaf var og vildi helst ekki neina æfingu aðra en draga veslings stúlkurnar upp í sódómuna til sín á hotélherbéginu. Já landsliðsþjálfarinn var sannarlega óbetranlegri skepna en orð fá lýst, enda vóru tilheyrendur á fyrirlestri gömlu landsliðskonunnar náfölir og jafnvel hálfgrænir í framan um það bil sem þjálfarakafla fyrirlestrarins lauk. Ljóst er nú, eftir þessi ósköp, að mannorð Eggerts okkar hefir beðið hræðilegan hnekki og þjálfarinn er alveg mannorðslaus með öllu um aldur og ævi, enda tókst stelpufjandanum að gera okka dúnmjúka Eggman að blóðþyrstu, argandi ljóni og þjálfarann að illa þenkjandi drykkjurút á fáeinum mínútum í fyrirlestri í pungaprófsháskólanum HR.

Tók ekki öskrandi á móti fólki