Garðabæjardóninn, dinglandi með prjóninn

,,Hvassaleitisdóninn, dinglandi með prjóninn" orkti þjóðarskáldið forðum og söng. Nú hefir dóninn úr Hvassaleitinu fært sig um set og er nú Garðabæjardóninn, sem mundar ákaft prjóninn, ef svo má að orði komast ... Og lögreglan hefir nú auglýst eftir dónanum eins og aulýst er eftir týndum eða glötuðum mönnum. Jájá, Garðbæingar er hér með beðnir að leita í bílskúrum sínum og öðrum útihúsum. Þeir ættu líka að kíkja inn í miðstöðvarkompur sínar og bak við salernisskálar. Það er nefnilega aldrei að vita hvar sona pervertur felur sig og samfnar kröftum fyrir næstu árás.

Nú ríður á að foreldrar Garðabæjar, so elskir að Sjálfstæðisflokknum sem þeir eru, gæti barna sinna vel, því dóninn er slóttugur sem refur og háll sem áll og hremmir börnin líkt og kötturinn skógarþrataungana. En að þetta skuli gerast í Garðabæ er hræðilegra en nokkur veit. Bær yfirstéttarinnar, fína fólksins sem á péééníngana, er í losti útaf þessu; því hafði aldreigi órað fyrir að hjá þeim mundi spretta upp Garðabæjardóni með hausinn yfir- og útúrfullan af sóðalegu og glæpsamlegum þönkum.

Með lostaslefuna lekandi útúr báðum munnvikjum bíður þorparinn í startholu sinni þess albúin að koma íllsku sinni í framkvæmd. Þetta leiðir hugann að því hvort verið geti að smitandi pervertismus hafi stungið sér niður Garðabæ og hætta sé á faraldri í þessu dásamlega sveitarfélagi. Og þegar faraldur hefir gjört innreið sína kann hvur sem er að smitast og þá er vá fyrir dyrum. Megi Drotinn afstýra slíku hneyksli. En tímarnir eru ískyggilegir í Garðabæ þessa stundina og líklega best að setja bæinn í sóttkví, algerða einangrun, fram yfir páska; það væri líka ósköp gott fyrir þjóðfélagi í heild að losna við Garðbæinga útúr þjóðlífinu í nokkra góða mánuði.

„Óboðlegt að börn séu ekki örugg“