Þá var aunginn ríxlögreglustjóri til að sprella með alvarleg mál

Fyrir daga ,,kennslanefndar" var farið með óþekkta menn beint upp í kirkjugarð og þar jaðaði séra Jóhann þá án líkræðu, en hann og kallarnir sem með honum voru báru sig til við að syngja Allt eins og blómstrið eina yfir gröfinni áður en mokað var ofan í. Þar með var allt klappað og klárt, enda var aunginn ríxlögreglustjóri þá til á Íslandi til að flækja málið með námskeiðarassaköstum og gáfumannaglósum.

Síra Baldvin. Síra Baldvin varð fyrir því óláni á fyrst prestskaparári sínu að strákar komu til hans með part úr manneskju, sem rekið hafði á fjöruna innan við plássið. Þessi sending olli sálsorgara fólksins í dálítinn vanda og varð hann að vaka alla nóttina yfir stubbnum. Um morguninn varð hann fyrir vitrun og eftir hádegi sókti hann smiðinn og skipaði honum að byggja utan um það er fyrir lá af hinum látna. Þegar smiðurinn hafði slegið saman kistukorn úr mótatimbri og tjargað hana utan, kallaði síra Baldvin saman sóknarnefndina og skipaði líkmenn til að taka gröf. Að athöfn lokinni barði síra Baldvin nýsmíðaðan kross niður í leiðið með sleggju, en á krossinum stóð útlenskt nafn, sem aunginn heimamanna skildi, fæðingar- og dánardagur. 

Í annað sinn var komið með auðkennislausar líkamsleyfar til síra Baldvins. Það voru götustrákar sem færðu honum þessi ósköp í poka og létu fylgja með, að þeir hafðu fundið þennan mann ofan í skurði úti í sveit, hann væri sennilega búinn að liggja lengi. Ekki höfðu strákagerpin fyrr sleppt síðasta orðinu en síra Baldvin þreif pokann á loft, án þess svo mikið sem kíkja ofan í hann, og lúbarði drengina svo hrottalega með honum að við lá hann dræpi þá. Er sóknarpresti þókti nóg að gert, götustrákarnir liggjandi hálfmeðvitundarlasir og hágrénjandi á hlaðinu og helmingurinn af gumsinu sem í pokanum var hafði smitast út um strigann og klínst á drengjanna, sagði hann þeim að snáfa heim til sín og hafa þennan úldna sel með sér í pokanum til baka. Síra Baldvin hafði nefnilega fengið vitrun um hvers kyns var áður en götustrákarnir báru upp erindið, og vissi upp á hár að í strigapokanum atarna var hreifahlýri en ekki leyfar af framliðnum samborgara.    

„Við þurfum að vera undir allt búin“