Þá var því nú öðruvísi farið

Þá var því nú öðruvísi varið þegar Kolbeinn hugðist vinna á frú Ingveldi eiginkonu sinni með því að velta ofan á hana skáp. Frú Ingveldur skynjaði nefnilega í tæka tíð hvað verða vildi, greip skápinn á lofti og kastaði honum til baka, beint í höfuðið á Kolbeini þar sem hann lá á hillu alveg uppundir lofti. Þetta minnti nokkuð á þegar rjúpnaskytta hæfir bráð sína á flugi, því Kolbeinn kom svífandi úr hæðum og skall í gólfinu. Nú, ekki tók betra þó Kolbeinn væri fallinn og lægi í blóði sínu innan um skranið sem var í skápum sem hann ætlaði að myrða frú Ingveldi með, því frú Ingveldur stökk á hann sem eitt tíger og hremmdi hann. Síðar um kveldið rankaði Kolbeinn við sér úti á stétt með ógurlegan höfuðverk og nær króknaður, en frost var grimmt um þetta leyti.

Daginn eftir klöngraðist Kolbeinn til vinnu mjög illa til reika, greinilega ölvaður og undir áhrifum allrahanda eiturlyfja. Hann var sérstaklega annarlegur í hreyfingum og tali og var orðræða hans við starfsfólk afar undarleg, sundurhogginn, út og suður, klámfengin á köflum og full af lygum. Ekki var Kolbeinn samt svo þjáður og að fram kominn, að hann reyndi ekki kynferðislegt áreyti á vinnustað og flúðu undirtyllur hans fram og aftur um skrifstofurnar með Kolbein eins og kynóðan úlf á hælunum. Það var svo ekki fyrr en einhverjum hugkvæmdist að hringa í frú Ingveldi og klaga eiginmann hennar fyrir henni að skrið komst á málið og það til batnaðar.

Þá frú Ingveldur birtist á skrifstofunni var ástandið þar harðla sorglegt, grátr og gnístran tanna og Kolbeinn með tunguna lafandi út úr sér, búinn að króa eina skrifstofustúlkuna af úti í horni og var greinilegt á látbragði hans og fasi öllu að hann hafði í hyggju að nauðga telpunni frammi fyrir öllu starfsfólkinu. En nú urðu á skömmu augabragði gersamleg umskipti, því frú Ingveldur gekk á milli stríðandi fylkinga, hvar annarsvegar var Kolbeinn eiginmaður hennar með brugðinn brandinn en hinsvegar stúlkukindin nær dáin af hræðslu. Þegar frú Ingveldur hafði dregið mann sinn úr húsi á annarri löppinni og stafsfólkið fengið fullvissu um að hættan væri liðin hjá í bili, þá last það upp þvílíku fagnaðargóli að heyrðist út á götu.

Skaðabætur eftir að skápur féll á hana