Norðvegspaurar eru eitt lúmskt og óskemmtilegt fólk

Mikil er vonskan í veröldinni: Nú eru sjö barna mæður farnar að granda feðrum sínum á lúalegan hátt og þræta fyrir. Sona viðbjóður hefði ekki fyrirfundist hér á árum áður þegar mannlífið var fagurt og laust við perra, kynvillu og nauðganir; í þá daga heiðruðu börn föður sinn og móður og þeim kom aldrei til hugar að aflífa foreldra sína, jafnvel þó þau lægu vel við höggi.

Það kemur ekki mikið á óvart, að þessi líka densilega sjö barna móðir sem sálgaði föður sínum af ásettu ráði sé norsk. Norskarar eru nefnilega eitt skelfilega lúmskt fólk, ágjarnt, hefnigjarnt og fólskt. Og minnis ég nú enn á ný kynnum okkar Didda vinar míns af norska þorparanum, sem við kynntumst í Kristjansand um árið. Kallfjandinn sat sætkenndur í bifreið sinni skammt frá vertshúsi einu, sem haði rekið okkur Didda af höndum sér, og það gaf augaleið, að þessi maður fengi að aka okkur til skips. Þegar við fórum að ræða nánar við pilt,kom í ljós að hann hafði á samviskunni að hafa stungið undan syni sínum, giljað tengdadóttur sína, og nú grét hann fögrum tárum yfir að búið var að rekan hann úr fjölskyldunni fyrir fullt og fast.

Út á við þykjast Norðmenn vera til fyrirmyndar á öllum sviðum og hafa allmargir Íslendingar látið glepjast af fagurgala þeirra og grobbi og flutt búferlum til Noregs. Þúsund árum áður flúðu verðandi Íslendingar undan terrórisma Noregsbænda, glæpaeðli þeirra og blóðþorsta og létu eigi staðar numið fyrr en á Íslandi, en þeir bögubósar sem ekki hittu á landið höfnuðu á Grænlandi og sumir í Amríku og týndu henni jafnhraðan aftur. Raunar segja sögur oss frá illu atferli leppalúðanna, sem stukku undan réttvísinni í Noregi fyrir stinnum þúsund árum, mann- og kvennránum þeirra og morðæði á Bretlandi, en þar komu þeir við á leið sinni til Íslands, og síðan linnulitlum drápum og djöfulskap eftir að þeir vóru sestir hér að og náðu hátindi hugdirfskunnar með Birni í Öxl og aðferðum hans og kerlingar hans til að auðgast. 

Drekkti föður sínum í baði