Til lítils að leita heilsu hjá farandlæknum á hlaupum

Ég héld rolluskjátan með dilka sína séu fullgóðir sjúklingar handa þessum nýju hlaupalæknum, sem einhverjir andskotans ódámar af stétt skrifstofusjakala á vegum heilbrigisráðuneytisins senda ótt og títt á heilsugæslustöðvar út um allt land. Þeim í ráðuneytinu munar svo ekki um að reyna troða því inn í hausinn á hinum heimska landsbyggðarskríl, að þetta séu læknar sem sendir eru í þeim erindagjörðu að lækna fólk, þótt þetta séu bara labbakútar af atvinnuleysisskránn í Keflavík, sem skikkaðir hafa verið til að leika lækna á stöðum sem aunginn þekkir þá.

Og satt að segja, er varla á það vogandi fyrir eina stygga sauðkind að leita lækninga hjá farandlæknum af atvinnuleysisskrá í Keflavík, því það eina sem þeim væri trúandi til væri að gjöra ána og lömb hennar fullkomlega heilsulaus og ónýt til frálags fyrir eiganda þeirra. En við þennan óskapnað eru nú landsbyggðarsauðirnir látnir búa í þeirr von heilbrigðisráðuneytisins að þeim fari ört fækkandi. 

Þá Gottfreð læknir Gottfreðsson stundaði læknisstörf úti á landi var hann kvöld eitt kallaður út í sveit til að lækna húsfreyju þar á einum bænum. Það var niðamyrkur í sveitinni þá Gottfreð bar þar að. En þegar hann var að paufast þarna milli bíls og bæjar í blindnættinu kom á hann að óvörum geysimikið högg svo hann tókst á loft og týndist út í myrkrið um stund. Þá betur var að gætt kom í ljós að mannýgur hrútur hafði laumast aftan að Gottfreði stangað hann svo ógurlega að flytja varð lækninn á sjúkrahús, lærbrotinn, eða öllu heldur rassgatsbrotinn, því hrúturinn kunni til verka og vissi hvar væri best að hnalla persónu sem þessa. 

Kind birtist á heilsugæslunni