Eiga Íslendingar að komast upp með sona klámárás á Breta?

Þá hafa Bretar orðið fyrir því óláni að ruddaleg klámsaga, upphaflega skrifuð á íslensku, hefir verið þýdd og gefin út á ensku. Að fá klám af þessu tagi óforvandis inn á borð til sín er ámóta þægilegt að ókunnug kerling mundi ryðjast inn á blásaklaust heimili og slá húsráðendur utanundir með grútskítugri drullutusku, eða bara hreinlega kasta í þá saur. Víst er að ekki mun dýrð Íslands og Íslendinga vaxa við þetta framtak klámskálda á Bretlandseyjum og ekki er útséð enn hvort Bretar grípi ekki enn og aftur til hryðjuverkalaga sinna og beiti þeim á Íslendinga til að freista þess að lækka í þeim rostann.

Já já, og höfundur þessara óskapa er meira að segja svo ósköp lítillátur að kalla hið hneykslunarverða rit sitt ,,ástarsögu!" Ja, fyrr má víst gagn gera til bíta hausinn af skömmina en að kalla þaulhugsaða klámsögu fyrir eðjóta ,,ástarsögu." Hefði höfundurinn kallað framleiðslu sína ,,ástarsugu" hefði það strax verið áttina, en að bera forhert klám á borð án þess að gera innstu tilraun til að klæða það í viðunandi búning er aungum manni bjóðandi.

Fyrir tíu árum jusu Íslendingar glæpum sínum sínum í formi Icesaves yfir Breta. Þeir vóru meira að segja svo ósvífnir Íslendingarnir að þeir hlógu hástöfum að uppátækinu og þókti undurskondið að sjá Englendingana grípa í tómt þegar þeir komu að sækja Icesaveaurana sín. Þá var ekki um annað að ræða fyrir ráðamenn í Downingstræti 10 en að taka fram fallstykki sín og setja hryðjuverkalög á Íslendinga og hóta þeim í leiðinni að skjóta þá í kássu ef þeir hypjuðu sig ekki á stundinni heim til sín og létu almenning á Íslandi borga Bretum það sem þeir voru búnir að stela. Og nú, tíu árum seinna, koma Íslendingar enn og aftur bakdyramegin að Bretum og sketta framan í klámi og guðlasti svo þeim liggur við köfnun. Upp úr þessu ættum við ekki að verða undrandi þó að breskar freigátur birtist hér við land í hundraðatali og taki oss og kremji oss og skjóti oss og taki af oss allt góssið sem góðir stjórnmálamenn á Íslandi hafi gefið Samherjum sínum í útvegsmannastétt. Er nema von að almenningur úti í Evrópu horfi gáttað á framferði Íslendinga og spyrji hvort þessi lýður hafi aungva sjálfsvirðingu.